Monday, June 26, 2006

Πρόσκληση σε μάχη! (μόνο για άντρες)

Αγαπητοί αναγνώστες, για μια ακόμα φορά, ο MasterBlasterX αντιστέκεται στα trends της εποχής και φτύνει στη μούρη των γελοιοτέρων Ελλήνων. Εκείνων που γνωρίζουν τη γελοιότητα τους. Εκείνων που φαντάζονται τη γελοιότητα τους. Μα κυρίως στη μούρη εκείνων που θεωρουν εαυτούς "γαμάτους", ενω στην πραγματικότητα θα άξιζαν τη χλέυη όλων.

Εγω λοιπόν, ο MasterBlasterX, έχοντας σωα τα φρένα μου, προκαλώ σε αγώνα πάλης όποιον απο τους ακόλουθους νοιώθει αρκετά άντρας για να ανταποκριθεί στο κάλεσμά μου. Η μάχη θα γίνει σε κλουβί. Θα είναι με γυμνά χέρια. Και θα ανήκει στην κατηγορία "deathmatch", δηλαδή μάχη μέχρι θανάτου.

Προκαλώ λοιπόν τις ακόλουθες πριγκιποπούλες:
-Τον Απόστολο Γκλέτσο
-Το Γρηγόρη Αρναούτογλου
-Τον διαδικτυακό Blogger "πιτσιρίκο"
-Τον Τέρενς Κουίκ
-Το Νότη Σφακιανάκη
-Τον Ανδρέα Μικρούτσικο
-Το Κώστα Σόμμερ
-Το Νίκο Καρβέλα
-Όποιον άλλον νοιώθει ικανός να τα βάλει με την υπέρμετρη δύναμη του MasterBlasterX
Περιμένω!

Tuesday, June 20, 2006

Τελικά ο "Τζάμπας" πέθανε;

Κάντε εναν απλό συνειρμό: στην Ελλάδα κάποιοι ακόμα πιστεύουν οτι ο Τζάμπας ζει. Εξ ου και προσπαθούν να κάνουν παρέα μαζί του και μόνο μαζί του.
Αν ζεί όμως, αν ειναι δηλαδή υπαρκτό πρόσωπο, κάπου θα πρέπει να υπάρχει η φάτσα του, διαφορετικά παραμυθιαζόμαστε ομαδικώς και καλό θα ηταν κάποιοι να κόψουν το παπατζιλίκι και να βάλουν και το χέρι στη τσέπη καμιά φορά.
Ο MasterBlasterX έψαξε σε σκοτεινά σοκάκια, υπόγεια και αποχετεύσεις του ινδερνετ και ξετρύπωσε για εσάς 4 φωτός προσώπων που μπορεί να ανήκουν στον περιβόητο "Τζάμπα":
Φάτσα Νο1: "jamba-The original" Ο μουντιαλικός αμυντικός της Ανγκόλα (τζαμπα όνομα και πράγμα)
Φάτσα Νο2: "Ο Τζάμπαμάγκας ο απάτης" (Με την δήθεν φανέλα ομάδας)
Φάτσα Νο3: "Ο Τζάμπα γαμάω" (και δε κάνω διακρίσεις...)
Φάτσα Νο4: "Ο Τζάμπα των ονείρων μας" Ο φανταστικός Τζάμπα που όλοι αγαπούν

Thursday, June 15, 2006

Περί Μουντιάλ (κόπα ντελ Μούντο)

Ναι, ναι ,ναι... Ξέρω! 8 στους 10 ποδοσφαιρόφιλους (και μη) περιμένουν πως και πως την 9η Ιουλίου για να πανυγηρίσουν την κατάκτηση ενος ακόμα παγκοσμίου κυπέλλου απο την λαοφιλέστατη Βραζιλία.

Ο MasterBlasterX κόντρα στις τάσεις της εποχής, τα "τρέντς" και τα "χάμπιτς" και κοιτώντας όπως πάντα προς τα εμπρός, αντιστέκεται! Αντιστέκεται και αντιπροτείνει τις ομάδες που οφείλουμε να αγκαλιάσουμε και στο τέλος να πανηγυρίσουμε μαζί τους. Διαλέξαμε λοιπόν και προτείνουμε μονάχα για εσάς τις ακόλουθες:

1) Τους, πάντα αντιτουριστικούς στην Ελλάδα, Άγγλους
2) Το σκληροτράχηλο Εκουαδόρ (Με τα Γκαλαπάγκος και το χερσαίο Ιγκουάνα)
3) Τη μαύρη δύναμη, Ακτή Ελεφαντοστού
4) Τους γνωστούς και ως "άσπρα μπούτια" Γερμανούς.

Αντίθετα εκφράζουμε το μίσος μας και ρίχνουμε τις κατάρες μας στους:
1) Πολυδιαφημισμένους Βραζιλιάνους (παρότι κατα βάθος τους πάμε)
2) Ζηλιάρηδες Πορτογάλους (ακόμα ακούνε Χαριστέας και τρέχουν)
3) Κλεφτοκοτάδες, παίχτες-μοντέλα Ιταλούς (με ρέγουλα το ζελέ παιδιά)
4) Αμερικάνους... (γιατι πάντα τους μισούμε και γιατι τη μπαλίτσα δε θα την κάνουν δική τους ποτέ)

Ας φωνάξουμε ολοι μαζί λοιπόν: Ζήτω το Εκουαδόρ και τα Γκαλαπάγκος!!!

Υ.Γ. Αφιερωμένο εξαιρετικά στο υπο εξαφάνιση, όντας πλέον στείρο, Ιγκουάνα των Γκαλαπάγκος

Friday, June 09, 2006

Η τελευταία μεταγραφή του Ολυμπιακού!

O MasterBlasterX αφουγκραζόμενος την αγωνία των φίλων του Ολυμπιακού σχετικά με την τελευταία ουσιαστική μεταγραφή για το φετινό καλοκαίρι, εκείνη του κεντρικού αμυντικού, έψαξε, σκάλισε, ρώτησε, ξανα σκάλισε (τη μύτη του αυτη τη φορά), συζήτησε, μίλησε στο τηλέφωνο με τους κορυφαίους ευρωπαίους μάνατζερ και ειναι σε θέση να σας αποκαλύψει το όνομα του εκλεκτού της διοίκησης και του Σοντ Τρόλιντ.

Αγαπητοί φίλοι, ξεχάστε και τα 100 ονόματα που έχετε ακούσει μέχρι σήμερα. Μετά απο 10ετή παρακολούθηση του υποψηφίου στόχου, οι ερυθρόλευκοι ετοιμάζονται να ανακοινώσουν τη μεταγραφή του Ουκρανού άσου.... τανταααααααα.... Γκιόργκιε Ανατολάκιεφ! Ο 32χρονος χαλκέντερος αμυντικός είναι αυτος που θα αποτελέσει την κολόνα της ερυθρόλευκης άμυνας για την επόμενη σεζόν. Η μεταγραφή ολοκληρώθηκε κάτω απο άκρα μυστικότητα, και θα ανακοινωθεί σύντομα...

Ο MasterBlasterX, πάντα μπροστά απο τα γεγονότα, σας αποκάλυψε και πάλι, κάτι που οι υπόλοιποι θα ανακαλύψουν τον Οκτώβριο!

Wednesday, June 07, 2006

Για αλογομούρηδες...


Η καλή φίλη του MasterBlasterX, Ελένη Λουκά, μας έστειλε χθες το ακόλουθο αρθράκι και μας ενέπνευσε να ασχοληθούμε τόσο με το κοσμαγάπητο και αμφίρροπο σπορ των ιπποδρομιών όσο και με την ίδια (αφου έχω δικαίωμα να εκλάβω την πρώτη παράγραφο ως σεξουαλική παρενόχληση)...

«Λοιπόν μιας και είπαμε χθες για τις ταινίες κλί- πι –κλοπ κλίπ κλοπ, θυμήθηκα πως δεν με έχεις πάει ακόμη στον Ιππόδρομο. Δεν πειράζει ο καλός ο bloger όλα τα αλέθει. Δεν θα ήταν όμως ωραία μια Κυριακή να με δεις στο πλάι σου να φωνάζω τρέξε «Κολλημένη» τρέξε!!!! Γιατί δεν θα μπορούσα να ήμουν με άλλο άλογο.

Όμως όταν έψαξα διεξοδικά πραγματικά τα έχασα με το πώς μερικοί έχουν βαφτίσει τα αλόγατά τους. Έκπληξη δεν μου έκανε ούτε η Τίγκερ Μπελ αλλά ούτε καν η Κόζακ Σόνια. Όμως ο Γιάννης ο Ντεκικέησιον μου πήρε το μυαλό! Φυσικά υπάρχουν τα μεγαλοπρεπή όπως ο Ιουστινιανός, ο Γκάλης Φίβερ, ο Χίμλερ, ο Αυγουστίνος, ο Μιχάλης Πάουερ, ο Μέγας Αλέξανδρος, Ο Σερ Ανδρέας ο Κινγκ Φίλιππος Τι να πεις όμως για την φοράδα που τη λένε Μπαγιαντέρα ή για τον Πρινς Γηρίνο ή ακόμη για τον Άμαθους Γουίνερ; Ο Κανναούρος, ο Εσκομπάρ και ο Ποπ Μάριος άραγε να είναι καλά άλογα.; Ο Γερόλακος ή ο Ηλίας ο Ρηβέντζ να έχουν καμία τύχη; Φυσικά υπάρχει Βαζέχα και Ριβάλντο υπάρχει όμως και ο ..Φλωριάς. Εδώ να μου πεις τρέχει ο Αμαρτωλός, ο Τροπαιοφόρος , ο Άτεκνος ,ο Λάιτ Πάτριοτ , ο Ντιμάικ Φορς και ο Χαβάη Κλασσικός! Πως μπορείς να φωνάζεις το άλογό σου Χαβάη Κλασσικό; Αλλά πες εδώ ο άλλος φωνάζει την φοράδα του Γκιάρα Γκιάρα, Συννεφούλα Σταρ, Φρανσέσκα Καρρά, και Πιστούλα. Στις φοράδες με κέρδισε φυσικά η Κολλημένη αλλά και η Σόλαρ Μάτζικ. (μάλλον τρέχει με ηλιακή ενέργεια οι άλλες τρέχουν με μαζούτ).Λοιπόν τώρα που έχω εντρυφήσει προτείνω Μπουκάμπο Τσάμπιον, Καζακέλι λαβ, Φον, Τσιακουρμά και Κλούνη.

Φιλικά Ελένη Λουκά.»

Εγω παραθέτω φωτός απο μερικά «καθαρόαιμα» που φωτογραφήθηκαν σε ιπποδρομίες του San diego, και περιμένω τις δικές σας προτάσεις σχετικά με τα ονόματα που θα πρέπει να τους δώσουν οι ιδιοκτήτες τους...
Φοράδα Νο1, και Φοράδες Νο2-3-4 (κάντε κλικ πάνω τους, για να ρθουν ποιο κοντά σας)

Tuesday, June 06, 2006

Επικές Φιγούρες [Pt.I]

Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες. Όσοι με γνωρίζουν (δηλαδής ούλοι), ξέρουν οτι ειμαι ενας ήπιος, συγκροτημένος και πάντα μετρημένος, σοφός νέος. Όλα αυτά ομως μέχρι προσφάτως, όταν κοιτώντας σε σελίδα άλλου blog αντίκρυσα τη φωτογραφία του μέγα Κούτουλα, να στέκεται αγέρωχη και να με κοιτάζει στα μάτια. Σχεδόν διαπεραστικά. Σχεδόν ερωτικά..

Λύγισα. Δεν άντεξα. Ενα παχύ -σα λίπος- δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου. Δε μπορεί να συμβαίνει αυτό, σκέφτηκα, και αμέσως άνοιξα το μεγάλο αρχείο με τις θρυλικές φιγούρες. «Θα εκδικηθώ» γρύλισα ανάμεσα απο τα τρεμάμενα απο οργή και μίσος δόντια μου και να μαι τώρα, στέκομαι εδώ και απαντώ. Απαντώ σε αυτούς που δίχως τσίπα μας πετάνε στη μούρη ηρωικοεπικές φάτσες, μορφές μοναδικές, ήρωες της πρώτης μας νιώτης. Απαντώ με τον μεγαλέξανδρο Αγγελάρα, με τον Βιβλικό Βαμβακούλα, με τον τρισπανμέγιστο Φοιρό (που κέρδισε στο νήμα τον Παραφέστα),

και αφήνω για το τέλος τον John Hartson να φωνάξει: «η εκδίκηση είναι ο γλυκότερος καρπός απο το δέντρο του μίσους»

P.S. Θα επιστρέψω και θα είμαι ακόμα ποιο σκληρός, αν προκληθώ αναλόγως... Ευχαριστώ πολύ!

Monday, June 05, 2006

Μοχίτο ή Κουούπι!



Πόσοι απο εμάς τους παραδοσιακούς πότες δεν αναρωτήθηκαν όταν στη μέση μιας ποτισμένης στο αλκοόλ βραδυάς, άκουσαν τον διπλανό τους να παραγγέλνει "Ενα μοχίτο";

-"Ενα Μο-Γουάτ;;;" ήταν η ερώτηση που σχεδόν ακαριαία εκτοξεύτηκε απο τον κάθε ενα απο εμάς όταν πρώτακουσε το κοκταίηλ με το περίεργο όνομα, ενω σε σχεδόν κάθε περίπτωση, η άφιξη του ποτού στο τραπέζι συνοδεύτηκε απο τρανταχτά γέλια μέχρις δακρύων, αφου ποιος θα φανταζόταν οτι ενα ποτό με αστείο όνομα, θα ήταν ουσιαστικά ενα φυτό μέσα σε μία γυάλινη γλάστρα.

Φυσικά στην πραγματικότητα, το Μοχίτο δεν ειναι ενα φυτό μέσα σε μια γυάλινη γλάστρα, αλλα ενα παραδοσιακό κουβανέζικο κοκτέιλ που άρχισε να γίνεται δημοφιλές στις ΗΠΑ στα τέλη του 1800 (!), ενω προσφάτως έγινε ενα "must drink" και για τους έλληνες λάτρεις των κοκταίηλ.

Η μεγαλύτερη στιγμή στη ζωή του κοκτέιλ συμπίπτει με την γνωστότερη κινηματογραφική του εμφάνιση, η οποία και συνέβη στην ταινία του James Bond "Die anoher day" (2002) και έσωσε ουσιαστικά το διάσημο κοκταίηλ απο την "gay" φήμη που το συνόδευε ως τότε. (Εμείς πάλι αναρωτιόμαστε πως γίνεται να ειναι ποιο gay το Μοχίτο απο το περιβόητο Μαρτίνι.. Βρε μπας και ο James "τη κουνά την αχλαδια;")

Η ελληνική ονομασία του Κοκταίηλ ειναι "Κουούπι", όπως εκείνο προκύπτει με δεδομένο οτι Mosquito (μοσκίτο) είναι το κουνούπι, έτσι Μοχίτο ειναι το Κουούπι ή Κουχούπι.

Ας μην παπαριάζουμε όμως περαιτέρω. Η γνωστή φίλη του Blog, Elleni Louka, μας έστειλε την αυθεντική συνταγή για να φτιάξουμε και ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, το αγαπημένο ποτό που ξετρελαίνει μικρούς και μεγάλους, gay και str8, και φυσικά ταξιδεύει το νού μας στην μακρινή και όμορφη Κούμπα. Ετοιμάστε το και απολάυστε το:

Υλικά
2 μεζούρες άσπρο ρούμι
1 μεζούρα lime
σόδα
10 φύλλα μέντας
5 παγάκια
1 φετα λεμόνι
1 κουταλιά ζάχαρη

Ετοιμασία
-Βάλτε τη μέντα και τη ζάχαρη σε ποτήρι highball
-Στάξτε λίγο ρούμι και "ζουπήξτε" τα φύλα μέντας
ώστε να βγάλουν το χυμό τους στη ζάχαρη
-Βάλτε τα παγάκια
-Βάλτε το ρούμι και τη lime
-Συμπληρώστε με σόδα
-Γαρνίρετε με μια φέτα λεμόνι

Η Eleni Louka επίσης προσθέτει ότι, το lime πρέπει να είναι είναι φρέσκο και όχι αυτό του μπουκαλιού. Η ζάχαρη μπορεί να γίνει, πριν μπει στο ποτήρι, σιρόπι (για να μετρήσετε την ποσότητα) . Η σόδα πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο λίγη και ο δυόσμος μπόλικος.
Αυτά. Στην υγειά μας!
Υ.Γ. Thanks Miss Louka

Friday, June 02, 2006

"Metal-A Headbanger's Journey"


Μετα απο τόσα χρόνια κινηματογράφου και ντοκιμαντέρ, επιτέλους ενας άνθρωπος (Sam Dunn) αποφάσισε να μιλήσει για την μουσική εκείνη που πολλοί αγάπησαν και ακόμα περισσότεροι μίσησαν, για τη μουσική της καρδιάς του (και της δικής μας), για το Μέταλ.

Για λόγους ταμπού ή αδιαφορίας, ποτέ μέχρι σήμερα δεν γυρίστηκε ενα σοβαρό ντοκιμαντέρ με θέμα την Μέταλ μουσική, το κόσμο της, τη θεματολογία της. Μονάχα σαχλές κωμωδίες με εξωφρενικούς ανεγκέφαλους που φώναζαν "cool" σαν άλλοι Beavis & Butthead και δημιουργούσαν στους μη γνώστες της μέταλ κοινότητας την αίσθηση οτι κάθε μεταλάς ειναι ενας ανεγκέφαλος, άπλυτος σατανιστής που γρατζουνάει τη κιθάρα του για να ενοχλεί τη γειτονιά και να εκνευρίζει τους γονείς του.

Ας μη ξεφεύγουμε όμως απο το θέμα μας που ειναι η, κατα τον ξένο τύπο, ιδιάιτερα αξιόλογη προσπάθεια του κοινωνιολόγου/ανθρωπολόγου Sam Dunn να μιλήσει για το σκληρο ήχο.

Ο S.Dunn μέτα την διατριβή του σχετικά με τους πρόσφυγες της Γουατεμάλα, αποφάσισε να μελετήσει την μέταλ κουλτούρα την οποία και ασπάζεται απο 12 χρονών. Επιχειρεί να αναλύσει σφαιρικά τους λόγους που οδήγησαν τη μέταλ σκηνή στην περιθωριοποίηση και την απόρριψη καθώς και τους λόγους που την έκαναν να λατρευτεί με πάθος απο εκατομμύρια κόσμο. Αναλύει το πάθος των οπαδών της με θέματα όπως το σέξ, η βία, η θρησκεία και ο θάνατος και υπερασπίζεται όλες εκείνες τις παρανοήσεις που οδήγησαν τη μέταλ σκηνή στην απόρριψη απο το ευρύ κοινό. Η ταινία γυρίστηκε σην Μ.Βρετανία, τη Γερμανία, τη Νορβηγία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ με τη συμμετοχή μεγάλων ονομάτων της μεταλ σκηνής οπως οι Tom Araya, Bruce Dickinson, Tonny Iommi, Kerry King, Lemmy, Tom Morello, Rob Zombie, και άλλοι, ενω και το soundtrack ειναι ιδιαίτερα αξιόλογο (με συμμετοχή απο Slipknot, Slayer, Canibbal Corpse Κλπ.)


*Δεν έχουμε δει ακόμα το "Metal-A Headbanger's Journey" και ενδεχομένως να μην το δούμε ποτέ σε κάποια αθηναϊκή αίθουσα, ίσως γιατι η αδιαφορία και η ασχετοσύνη στη χώρα μας δεν έχει πάψει να υφίσταται, ίσως πάλι γιατι οι διάφορες κυρίες Λουκά θα σηκώσουν και πάλι το λάβαρο της επανάστασης, παρέα με τα παχύδερμα θρησκευτικά είδωλα της χώρας και τους υποτιθέμενους έγκριτους δημοσιογράφους, που αποφάσισαν για όλους μας να λατρεύουμε τη Βίσση, να προσκυνάμε τη Βανδή και να υποκλινόμαστε στο Πάριο. Οι ίδιοι όμως δεν ειναι αυτοι που ποινικοποίησαν το αριστούργημα "ο τελευταίος πειρασμός" και προσβάλουν ακόμα και σήμερα τη μνήμη του μεγαλύτερου έλληνα λογοτέχνη (του Ν.Καζατζάκη); Ευελπιστούμε πάντως το αποτέλεσμα να μην μας απογοητεύσει οταν φτάσει στις οθόνες της τιβι μας..

Thursday, June 01, 2006

Στατιστική: Μια αυστηρή κυρία [προσφορά αναγνώστριας του μπλόγκ]

Η αυστηρή κυρία μπήκε στο ίδιο βαγόνι με μένα. Είναι σχεδόν απίθανο στατιστικά να πετυχαίνεις τον ίδιο άνθρωπο μέσα σε δύο μέρες και διαφορετική ώρα στο Μετρό. Με μια σύντομη ματιά παρατήρησα ότι στο ίδιο βαγόνι οκτώ άνθρωποι φορούσαν γυαλιά ηλίου, δύο κρατούσαν βαλίτσες , έξι, σακούλες από ψώνια, πέντε είχαν διαλέξει να φορέσουν μπλε, υπήρχε μόνο ένα παιδί και ένας κύριος που είχε μια διαφορετική δραστηριότητα από όλους τους υπόλοιπους -που απλά κάθονταν χωρίς να κάνουν τίποτα – και κοιτούσε με μανία ένα μάτσο φωτογραφίες. Τρεις διάβαζαν εφημερίδα. Αυτά ήταν τα στατιστικά στοιχεία αυτού του βαγονιού , του δεύτερου απ το τέλος του συρμού των 2 και 5 από Σύνταγμα αν απλά παρατηρούσες τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Η στατιστική πάντοτε μου φαινόταν αστεία επιστήμη επειδή ότι και να σου πει ο άλλος μπορείς εύκολα να του ανταπαντήσεις με την έκφραση ε και; Πολλές φορές μπορεί να γίνει τραγική και δυσάρεστη όπως… το ένα τέταρτο των παιδιών του κόσμου υποσιτίζεται, το 40% των αστέγων στην Ινδονησία μετά τον πρόσφατο σεισμό είναι παιδιά το 15% κάτω των πέντε ετών κ.α. Όμως έχει πάντα δίκιο.
Το μόνο κοινό όλων αυτών των ανθρώπων του δεύτερου βαγονιού από το τέλος του συρμού των 2 και 5 από Σύνταγμα ήταν η θλίψη που ανέδυε ο κάθε ένας που δεν είχε να κάνει με κούραση αλλά με μια ειλικρινή παραίτηση από την ίδια την ζωή. Κάπως έτσι αισθανόμουν κι εγώ. Τρεις από αυτούς τώρα με κοιτούσαν επίμονα μάλλον επειδή κοιτούσα αδιάκριτα προηγουμένως ή ίσως και επειδή ήμουν η πιο νέα παρουσία (και ωραία) στο βαγόνι (άλλο ένα στατιστικό). Υπήρχε βέβαια και η αυστηρή κυρία που παρατήρησα πως ήταν κοτσονάτη και αν ήμουν άντρας δεν θα με άφηνε αδιάφορο παρά τα χρονάκια της. Κανείς όμως δεν της έριχνε δεύτερη ματιά γιατί ήταν γριά. Ο Προυστ έχει πει: Αχ πόσο ελεύθεροι νιώθουμε όταν φεύγει από πάνω μας το βάρος να δείχνουμε όμορφοι απ έξω. Η κάπως έτσι τέλος πάντων, μιλάει για τα γηρατειά. Η κυρία είχε σταφιδιάσει αλλά πραγματικά δεν την ένοιαζε και τώρα μου φαίνονταν λιγότερο θλιμμένη από τους άλλους. Κι εμένα δεν με ένοιαζε εκείνη την στιγμή το σώμα μου ή το πρόσωπό μου. Η αλήθεια είναι πως ήθελα να το χαράξω και να το κάνω μικρά- μικρά κομματάκια τετράγωνα και το πετάξω στα σκουπίδια.. Νομίζω πως ένας στους τρεις νιώθει έτσι που και που καλό είναι να το εξωτερικεύει . Η στατιστική είναι αυστηρή και γοητευτική όπως η κυρία. Δεν μπορείς να της πας κόντρα. Στατιστικά δεν είχα πιθανότητες.


Υ.Γ. Masterblaster says: Μιας και μιλάμε για γυναίκες και στατιστική, το ακόλουθο στατιστικό γράφημα αναλύει την σχέση των γυναικών με τα ναρκωτικά... Την αντίστοιχη με τους άντρες θα την αναλύσουμε στο μέλλον (αν έχουμε κουράγιο)