Thursday, November 30, 2006

Ο λόρδος Γουίλιαμσον...

-Ένα σφύριγμα ακούστηκε επιβεβαιώνοντας ότι το τσάι του Λόρδου Γουιλιαμσον ήταν έτοιμο. Ο μπάτλερ άδειασε το περιεχόμενο της τσαγιέρας μέσα στο πορσελάνινο φλιτζάνι που είχε αγοράσει ο Λόρδος μετά από μια επίσκεψη του στο Λιμόζ και το τοποθέτησε επάνω στο καροτσάκι σερβιρίσματος παρέα με μερικά υπέροχα κρουασάν βουτύρου. Έσπρωξε το καρότσι κατά μήκος του κατάλευκου διαδρόμου, οι τοίχοι του οποίου κοσμούταν από πανάρχαιους πίνακες των προγόνων του Λόρδου, και εισήλθε στο καθιστικό, εκεί όπου ο κύριος κάθοταν στην σκαλισμένη από Αλγερινούς τεχνίτες κουνιστή του πολυθρόνα, κάπνιζε όπιο στην πίπα του, χάιδευε με το δεξί του χέρι το απαλό τρίχωμα του σιαμέζου ευνούχου γάτου του, και κοιτούσε με νοσταλγία προς το τζάκι, εκεί όπου μπροστά από τα πυρωμένα κομμάτια οξιάς που είχε παραγγείλει από τη Βαυαρία για να τον ζεσταίνουν, βρίσκοταν μια παρατημένη στη μέση παρτίδα σκάκι. Ευχαρίστησε τον Μπάτλερ και ήπιε μια γουλιά τσάι, αφήνοντας συνάμα και έναν αναστεναγμό ανακούφισης. “Η ζωή στο Κάστρο του Shugmymouth θα μπορούσε να είναι πολύ βαρετή αν δεν είχα το κατάλληλο Κινέζικο τσάι” σκέφτηκε και έκλασε ακουμπώντας ανάλαφρα την πλάτη του στην πολυθρόνα. 

**Ήταν το τρίτο και, για την ώρα, τελευταίο απόσπασμα του "The concept" που δημοσιεύεται δωρεάν για όλους εσάς... 


Tuesday, November 28, 2006

Ο καλοκάγαθος Τζέρυ και η πόρνη τύχη

“Ποτέ δε στο είχα πει, πάτερ, αλλά πριν καταταγώ στις Ειδικές Δυνάμεις, είχα προταθεί για υποτροφία στο Χάρβαρντ στο τμήμα κοινωνιολογίας και εγκληματολογίας. Την πρόταση έκανε ο εκδότης του περιοδικού “Μπλέκ”, μετά από μία επιστολή που είχα στείλει για να συμμετάσχω σε έναν διαγωνισμό έκθεσης αναγνωστών του Μπλέκ. Του άρεσε και με πρότεινε.” Ο πατέρας Θεάχρηστος σταυροκοπιόταν λες και είχε δει φάντασμα. “Και γιατί δεν πήγες ρε Τζέρυ;” ρώτησε. “Που να πάω ο φτωχός ρε πάτερ; Έκλεψα και πούλησα 162 στρογγυλοφάναρα παπιά μέσα σε ένα καλοκαίρι. Πουλώντας τα προς 40000 δρχ το ένα κατάφερα να μαζέψω 6480000 δρχ. Αρκετά χρήματα δηλαδή για τα έξοδα διαμονής στην Αμερική. Ήταν όμως το καταραμένο καλοκαίρι του 1992, όταν ο Χούλκ Χόγκαν έχασε τον τίτλο στο WWF (Αμερικάνικο Πρωτάθλημα Πάλης – Κατς) από τον Ultimate Warrior. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος, και ο μόνος τρόπος να τον καταπολεμήσω ήταν να φάω πολλά σουβλάκια. Έφαγα σε ένα μήνα οτιδήποτε μπορεί να τυλίξει ένας άνθρωπος μέσα σε μία πίτα. Έφαγα μέχρι που έκλαιγα, πάτερ! Πόνεσα! Έφαγα μέχρι που έκλαιγαν και οι άλλοι για κάποιο λόγο. Ίσως και να έφταιγε η τζατζικίλα, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι όλοι γύρω μου πλέον φάνταζαν τυλιγμένοι μέσα σε μία λαδωμένη πίτα. Έτσι, έφτασα τα 189 κιλά. Την ημέρα της πτήσης έφτασα στο αεροδρόμιο με το εισιτήριό μου και δύο πεντακοσάρικα στην τσέπη. Όταν έφτασα στην πύλη για να κάνω check-in, η κοπέλα στο ταμείο γέλασε και μου είπε ότι χρειάζομαι και δεύτερο εισιτήριο για να πιάσω δύο καθίσματα. Αυτή ήταν η πολιτική της αεροπορικής εταιρίας τους για άτομα άνω των 188 κιλών”. Σε αυτό το σημείο ένα δάκρυ κύλησε από το μάγουλο του Θεάχρηστου για να χαθεί μέσα στην πυκνή του γενειάδα. Άλλο ένα κύλησε από το μάγουλο του Τζέρυ για να το γλείψει με την αηδιαστικά παχιά γλώσσα του. Το ταξίδι ματαιώθηκε.

Για να διαφωτίσουμε λίγο τον αναγνώστη, και να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει το μέγεθος της καταστροφής θα πούμε το εξής: Δεδομένο ότι ένα πίτα-καλαμάκι απ’ όλα κόστιζε το 1992 γύρω στις 90 δρχ , και ότι το εισιτήριο του Τζέρυ είχε αγορασθεί στην τιμή των 85000 δρχ τότε φτάνουμε στο απλό συμπέρασμα ότι μέσα σε έναν μήνα ο φίλος μας έφαγε [6480000 (κλοπές στρογγυλοφάναρων) – 85000 (εισιτήριο για USA) – 2*500 (στην τσέπη)/ 95 (κόστος ανά σουβλάκι) =] 67.305,26 σουβλάκια δηλ. 2.243,5 σουβλάκια ημερησίως. Γι’ αυτό έγινε έτσι ο καριόλης!

**Επίσης απόσπασμα απο το ξεχασμένο λογοτεχνικό κομψοτέχνημα "the concept".


Monday, November 27, 2006

Η κατά Τζώνη αποκάλυψη

Θάνατος........Το τρομακτικό μας άγνωστο πεπρωμένο.......Η μόνη βεβαιότητα της μοίρας μας..........Η λύτρωση;............Η αιώνια τιμωρία;................ Ποιος ξέρει;.........Κανείς..........

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΩΝΝΥ!!!!!!!!!!!!

Ο Τζώννυ ίπταται! Πετάει!
Πετάει όπου θέλει, όποτε θέλει όπως θέλει!
Ναι κύριοι! Ο Τζώννυ επιτέλους είναι νεκρός και γουστάρει γαμώ το στανιό μου. Με σιδερένια φτερά κατακτά κάθε κορυφή και κάθε βάραθρο ακούγοντας TRISATANIC DIAVOLATOR, καταναλώνοντας καθαρή ηρωίνη, φούντα, αλκοόλ και τσιγάρα president.

"Αμόλυντος και άφθαρτος πια απολαμβάνω τις αδυναμίες μου χωρίς τύψεις και ενδοιασμούς! Τι δηλαδή? Θα εθιστώ στην ηρωίνη, ή θα πάθω κάνα γαμημένο καρκίνο?
Είμαι νεκρός ηλίθιοι ζωντανοί!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ !!!! Και σας κάνω πλάκα! Τρελή πλάκα!!
Γιατί αν περιμένετε να βρείτε κόλαση και παράδεισο μάλλον θα πάρετε τ’ αρχίδια μου! Καθίστε κορόιδα να περιμένετε ήρεμα λιβάδια, βουνά από ρύζι, αλλεπάληλες ζωές και κάθε λογής μαλακίες..........
Φαντασία και χαρά θέλει ο θάνατος κύριοι. Κολασμένους παραδείσους και παραδεισένιες κολάσεις θέλει η ανυπαρξία ! Τους κανόνες σας κρατήστε τους για την ζωούλα σας και βάλτε τους στον κώλο σας!
Εγώ είμαι ελεύθερος.
Είμαι νεκρός."


Τζώννυ. 

**Απόσπασμα απο το βιβλίο "the concept".


Tuesday, November 21, 2006

Τσίλντρεν οφ Μεν!

Επιστρέφουμε σήμερα στις κριτικές ταινιών με τα... “Παιδιά των Ανθρώπων”, την βρετανοαμερικάνικη μελλοντολογική παραγωγή με τον μαγκιόρο Κλαίβ Όουεν σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το στόρι με δυο κουβέντες: Βρισκόμαστε στο 2027 και η 18ετής στειρότητα έχει φέρει τον πλανήτη στο χείλος του γκρεμού. Και ενω σε ολόκληρο τον πλανήτη επικρατεί αναρχία, England prevails, και διατηρεί την κατάσταση υπο έλεγχο, μέσω ενος ολοκληρωτικού αστυνομοκρατούμενου καθεστώτος... Ενας μόναχικός τυπάκος όμως θα τα βάλει με τους πάντες προκειμένου να οδηγήσει την τελευταία εγκυμονούσα γυναίκα προς το “Αύριο”...

Επιπλοκή: Πολλαπλές επιπλοκές απο το 1´ ως το 90´. Κυνηγημένοι απο κράτος και παρακράτος, οι πρωταγωνιστές μπορούν να περηφανεύονται οτι πήραν βοήθεια μόνο απο: 1. εναν γέρο-χίπι 2. Μια τρελή λατινοαμερικάνα 3. Εναν βαλκάνιο που έζησε για 15 ´´

Κύρια συμπεράσματα: Έρχεται το τέλος και οι Αγγλοι είναι μεγάλοι φασίστες.

Τι μας θύμισε: Πολλά πράγματα και πρώτα απο όλα το “28 μέρες μετά” το οποίο οσο και αν προσπάθησαν, δεν κατάφεραν να μιμηθούν.. Κρίμα

Ομοφυλοφιλική σκηνή: Η χασισοποσία και η ανταλλαγή φιλοφρονήσεων στην αρχή της ταινίας ανάμεσα σε Κλάιβ Όούεν και Μάικλ Κέιν, δημιουργεί υπόνοιες για “τρενάκια” στο χίπικο παρελθόν των 2 αντρών, τίποτα όμως το μεμπτό.

Καλύτερη ερμηνία: Ο Σέρβος υπερασπιστής φτωχών και αδυνάμων. Εμφανίστηκε για να βοηθήσει και έπεσε σαν ήρωας στα επόμενα δεπτερόλεπτα.

Χειρότερη ερμηνία: Ο Πίρς Μπρόσναν σε ρόλο Μπόντ και ο μαλλιάς κακός τύπος που δεν έπειθε ούτε τον εαυτό του.

Πόσο κακή είναι στα αλήθεια: Αρκετά λιγότερο απο το αν ήταν μόνο αμερικανική παραγωγή και αρκετά περισσότερο απο το αν ήταν μόνο Βρετανική.

Ηλίθιο κοινωνικό μήνυμα: Γαμάτε γιατι χανόμαστε

Να το δείτε;: Εγω λέω ναι. Δεν υπάρχει λόγος να τρέξετε κι ολας, αλλα θα ικανοποιήσει επαρκώς αυτούς που τους αρέσουν τα μελλοντολογικά. Η σκηνοθεσία πάντως ήταν αρκετά ρεαλιστική και δίνει πόντους στην ταινία, όπως επίσης και το “ευρωπαϊκό” προφίλ του πρωταγωνιστή.


Friday, November 17, 2006

First we take Arahova, then we take Berlin...

Χωρίς πραγματικά να ενδιαφέρομαι, άρχισα να ψάχνω το κόστος διαμονής σε διάφορους χειμερινούς “τουριστικούς” προορισμούς της χώρας μας. Έκανα λοιπόν κάποια τυχαία σέρτς στο γκούγκλ, τα οποία ενδέχεται να μην είναι καθόλου αντιπροσωπευτικά. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρατίθενται απο κάτω.

Αράχωβα: Ενα υπέροχο δίκλινο 16m² στην αράχωβα κοστίζει μόνο 70 ευρώ τη βραδιά. Ενώ αν θελήσει κανείς την λεγόμενη «Βίλλα» των 53m² θα πρέπει να πληρώσει 170 Ευρώ. Α! Μην το ξεχάσω! Έχει και τζάκι..

Πάμε στο Πήλιο τώρα. Κάποια δωμάτια που κατάφερα να βρώ, μάλλον ήταν σε ξενοδοχείο και οι τιμές τους κυμαίνονταν απο 80 εως 170 ευρώ τη βραδιά. Καμία άλλη λεπτομέρεια δεν βρήκα, παρα μόνο οτι το ακριβό δωμάτιο έχει και υδρομασάζ! Γενικά το Πήλιο δεν ήταν αρκετά οργανωμένο και οι ιστοσελίδες του ήταν ελλιπέστατες σε πληροφορίες και ιδίως σε θέματα που αφορούν την τιμή ενοικίασης. Προφανώς οι ενδιαφερόμενοι για διακοπές στο Πήλιο είναι υπεράνω χρημάτων!

Στα Καλάβρυτα τώρα, οι μαιζονέτες των 40 m² που βρήκα ήταν στα 120 ευρώ την ημέρα, εκτός και αν πάτε απο Δευτέρα εως Πέμπτη και δώσετε τα μισά! Good deal και για τις δυο πλευρές δε μπορώ να πώ, ιδίως όμως για τον ιδιοκτήτη που προφανώς μεσοβδόμαδα βαράει μύγες, εξου και έριξε τις τιμές του μπας και περάσει και η μπασκλασαρία καμια βόλτα μεσοβδόμαδα.

Σε αντιπαραβολή των άνωθεν, φέρνω το γεγονός οτι 4 άτομα, κλείσαμε την ίδια εποχή, σπίτι 80m² στο Βερολίνο με 63 ευρώ την βραδιά... Βέβαια, μάλλον δεν θα έχουμε τζάκι ή υδρομασάζ ή τα διάφορα άλλα φετίχ που τόσο πολύ αρέσουν στους νεοέλληνες (ιλεκτρόνικ βαϊμπρέιτορτς, ετσέτερα) , άλλα θα έχουμε περισσότερο χώρο απο τα αντιστοίχου κόστους, 16m² διαμερίσματα στην Αράχωβα, δεν θα χρειαστεί να ψάξουμε για να βρούμε ενα μπάρ που να ΜΗΝ πάιζει σκυλάδικα, ενώ τέλος, όχι μόνο το Βερολίνο αλλά και ο οποιοσδήποτε άλλος προορισμός στην Ευρώπη, έχει τόσα περισσότερα να προσφέρει στον επισκέπτη του σε σχέση με την Αράχωβα ή το Πήλιο ώστε τα επιχειρήματα του τύπου «Μα είναι διαφορετικό πράγμα» δεν γίνονται αποδεκτά, πολύ απλά γιατί πρέπει να είναι μέγας βλάχος κανείς για να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, και με βλάχους δε συζητώ.

Ευχαριστώ πολύ


Monday, November 13, 2006

Kαλπάζουσα μαστολαγνεία

Ενα δημοφιλές νοσολόγιο που έπεσε προσφάτως στα χέρια μου, μου έδωσε την ιδέα να αναλύσω μια ασθένεια που διέγνωσα τελευταία σε αρκετούς καλούς μου φίλους: “Την καλπάζουσα μαστολαγνεία”. Η ασθένεια αυτή εντοπίζεται σε κατα τ' άλλα υγιή άτομα υπο τη μορφή της ακόρεστης επιθυμίας και θαυμασμού για στήθη όσο το δυνατό μεγαλύτερα, εως ότου εκείνα να αγγίζουν τερατώδη μεγέθη, απο αυτά που σου προκαλούν συμπόνια και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν η φορέας αυτών είναι υγιής. (Αφού μιλάμε για κητοειδή άνω των 150 κιλών με μαστούς 20 κιλών ο καθείς)! Κι όμως, η ακόρεστη επιθυμία των φίλων μου υφίσταται και ο θαυμασμός τους μεγαλώνει όσο τα στήθη μεγαλώνουν.

Αναρωτήθηκα αν ολα αυτά ήταν το αποτέλεσμα μιας πιθανής έλλειψης επαρκούς θυλασμού στη διάρκεια της βρεφικής τους ηλικίας, αλλα κατέληξα οτι μάλλον είναι ενα ακόμη σεξουαλικό βίτσιο, αντίστοιχο με τα σαδομαζοχιστικά, τις γόβες, τα φετίχ, τα μαστιγώματα, τις μαζικές αυτοκτονίες, το να υποστηρίζεις τον παναθηναϊκό, να ακούς σκυλάδικα, να βλέπεις ντρίμ σόου, να μην οδηγάς γερμανικό αυτοκίνητο, ή ακόμα χειρότερα, το να ψηφίζεις νέα δημοκρατία.

Κατέληξα! Οι φίλοι μου είναι εξαιρετικά υγιείς!


Wednesday, November 08, 2006

MC Hammer

Το 1990 ένα τραγούδι διέσχισε τα πηνία των ραδιοφώνων μας και τίναξε τα ηχεία των Hi-Fi μας στον αέρα. “U Cant touch this” είπε ο Μέγας MC HAMMER, πρωτού μας αποτελειώσει: “STOP! HAMMERTIME!”..

Ότι και να πεί κανείς σήμερα για τον άνθρωπο, τον μουσικό, το φίλο, που μας μεγάλωσε με τη μουσική του, είναι λίγο μπροστά σε αυτό που πραγματικά μας προσέφερε ο Χάμερ. Ακόμα και σήμερα κάποιοι τον θυμόμαστε με νοσταλγία. Αυτός και το γκρούπ του μας έκαναν να μην ντρεπόμαστε για τις φαρδιές φόρμες μας και τα αχτένιστα κεφάλια μας. Οι δικές του φόρμες και το χτένισμα των κολλητών του, ήταν τόσο χειρότερα που σε έκαναν να νοιώθεις οίκτο για την συμφορα που τους είχε βρεί. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Χάμερ, μας έδωσε το ελεύθερο να χορεύουμε σαν τσαρλατάνοι, να γράφουμε εντελώς παραπληγικές ραπ ρίμες, αλλα και σήμερα ακόμα να ξεσηκωνόμαστε κάθε φορά που ακούμε το τελευταίο απομεινάρι της απαράμιλλης τέχνης του, το “cant touch this”, το μοναδικό του σίνγκλ που σώζεται σε ελάχιστες δισκοθήκες. (Αν και κάποιοι μυημένοι θα έχουν και τα “Pray”, "Too Legit To Quit").

Για την ιστορία να αναφέρουμε οτι ο Χάμερ στην πορεία έγινε ιερέας (!) ενω ποτέ δεν έπαψε να ισχυρίζεται οτι ο θεός ραπάρει μέσω αυτού! Γεγονός που αν είναι αλήθεια (και δεν έχουμε λόγο να πιστέψουμε το αντίθετο), μας οδηγεί στο συμπέρασμα οτι ο θεός είναι απαίσιος ράπερ ή ίσως θα έπρεπε να είχε διαλέξει τον Vanilla Ice...

Όπως και να χει, μέσα στο 2006 ο Χάμερ κυκλοφόρησε ολοκαίνουριο δίσκο, αμφίβολης ποιότητας, με τίτλο “Look 3X”. Τρέξτε να τον αποκτήσετε!

**Όποιος είναι αρκετά χασομέρης ώστε να ενδιαφέρεται να μάθει παραπάνω για την ζωή του Mc Hammer σήμερα, ας περάσει μια βόλτα και απο το μπλογκ του (δικός μας ο τσίφτης!) ακολουθόντας το λίνκ που βρίσκεται στα προτεινόμενα, στα δεξιά της σελίδας. Its Hammertime!


Tuesday, November 07, 2006

Γιώργος W. Θάμνος

Εδώ και αρκετά χρόνια, ο παγκόσμιος γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος έχει βρεί τον ήρωα του. Το αγαπημένο πρόσωπο για να χαστουκίζει, κάθε μέρα, όλη μέρα, με κάθε τρόπο, με κάθε αφορμή. Τον κατα τ’αλλα συμπαθέστατο πλανητάρχη μας, αυτόν τον γλυκύτατο Τεξανό τραμπάκουλα, τον Γιώργο W. Θάμνο...

Και τι δεν έχουν δεί τα ματάκια μας όλον αυτό το καιρό. Χιλιάδες άρθρα με ειρωνική διάθεση και μομφές για την πνευματική διαύγεια του πλάνετμαν. Μοντάζ με το πρόσωπο του κου Θάμνου σε σώμα γυμνής στρίπερ, εκατοντάδες γελοιογραφίες, μέχρι και το βιογραφικό του εμφανιζόταν μια εποχή στο γκούγκλ, κάθε φορά που κάναμε σέρτς στη λέξη “ηλίθιος”!

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΑΝΟΗΤΟΙ! Τι καταφέρατε όλοι σας λοιπόν; πλησιάζουν εκλογές και ο κος Θάμνος έχει αρχίσει και χάνει κάθε ελπίδα για να τις κερδίσει. Ακόμα και οι Ρέντνεκς δείχνουν να έχουν πέσει θύματα της αντι-θαμνικής προπαγάνδας και ετοιμάζονται να ψηφίσουν τους δημοκρατικούς (μάι ας!) και να δώσουν την εξουσία και πάλι σε τύπους που παίζουν σαξόφωνο και προβαίνουν σε άσεμνες πράξεις με τις γραμματείς τους. Τύπους που δε βομβαρδίζουν το Ιράκ. Όχι! Βομβαρδίζουν όμως τη Σερβία! Και το χειρότερο, τύπους με βραχνή ερωτική φωνή! Τι κάναμε οι ανόητοι; Εκθρέψαμε ένα τέρας, αντίστοιχο με το άλιεν που μεγάλωσε η Σιγκούρνι Γουίβερ στη κοιλιά της, και το αφήσαμε ελεύθερο να μας κατασπαράξει! Υπάρχει βρε χειρότερο πράγμα απο την Αμερική με τους “δημοκρατικούς” στην εξουσία; Απο που και ως που τους αφήνεις να πάρουν τέτοια ταμπέλα; Με ποιό δικαίωμα; Κορόιδα δημοκρατικοί ευρωπαίοι, φάτε τώρα στη μάπα και πάλι “δημοκρατική” αμερικανική κυβέρνηση (όσο αντικρουόμενες και αν είναι οι έννοιες Δημοκρατία-Αμερική), να δούμε ποιόν θα ειρωνεύεστε τώρα και σε ποιόν θα εναντιώνεστε... Κορόιδα!




Sunday, November 05, 2006

Η Στελλάρα!

Τώρα εγώ τι να υποθέσω;;; Οτι η Στελλάρα, ως σαν άλλη Μερκούρη, δεν το κάνει ποτέ την Κυριακή; Σπουδαίο κορίτσι η Στέλλα!



** Και εκεί που νομίζεις οτι έχεις χτυπήσει πάτο, ανακαλύπτεις οτι η ελεύθερη πτώση συνεχίζεται... Γεια σου Τροντ με τα ωραία σου!

Wednesday, November 01, 2006

MasterBlaster

Σήμερα έκανα μια βόλτα στο διαδίκτυο προκειμένου να ανακαλύψω πoιοί γελοιοί μπορεί να χρησιμοποιούν, προφανώς παράνομα και καταχρηστικά το όνομα του Master-Blaster, για τους δικούς τους ποταπούς λόγους.

Για την ιστορία να αναφέρουμε οτι ο αυθεντικός Master-Blaster είναι ο τρισμέγιστος ήρωας του Mad Max 3, που για να είμαστε ακριβείς, δεν είναι ένας αλλά δυο άνθρωποι, μια τερατογέννεση σιαμαίων καλύτερα, στην οποία ο Master είναι ένας μικροσκοπικός μα πνευματικά δαιμόνιος ηγέτης τον οποίο μεταφέρει στο σβέρκο του ο πανίσχυρος Blaster. Το δίδυμο των Master-Blaster είναι αυτό που κυβερνά με πυγμή τα ορυχεία της bartertown..


Τώρα, δε μπορείτε να φανταστείτε τι αηδείες μπορεί να βρεί κανείς στο ίντερνετ που να φέρουν το όνομα του πελώριου MasterBlaster. Σελίδες βετεράνων αμερικανών στρατιωτών που ζητούν απο το θεό τους να ευλογήσει την αμερική. Καραγκιόζηδες σαχλοροκάδες με αφάνα. Εταιρίες ηλεκτρολογικού υλικού που ντύνουν τον MasterBlaster με γκέι κολάν, τον χτενίζουν “αλα μπούς” και του δίνουν να κρατάει καλώδια. Εξώφυλλα cd με τύπους που κρατάνε γκάιντες και πετάνε στο διάστημα, καθώς και ενα σωρό άλλες αηδίες, που αν ο καταραμένος Μέλ Γκίμπσον δεν είχε σκοτώσει κάποτε τον αυθεντικό MasterBlaster, πραγματικά θα έτρεμαν ακόμα και στην ιδέα του να χρησιμοποιήσουν για τους γελοίους σκοπούς τους το όνομα αυτού...



Master ζείς! Εσύ μας οδηγείς!