Thursday, December 28, 2006

Το τελευταίο του 06

Δεν σκόπευα να ανεβάσω κάποιο πόστ, αν δεν είχα προβληματιστεί απο το τραγικό παιχνίδι που παίζει η μοίρα σε μερικά κορίτσια. Διαβάστε αυτό που απάντησε η Έλενα Πίτσια (τηλεσελέμπριτι) στο Μαξίμ, και θα καταλάβετε τι εννοώ:

"Το µεγαλύτερο µειονέκτηµα του µεγάλου στήθους; ∆εν µπορείς να ντυθείς εύκολα. Προκαλεί, θέλοντας και µη. Επίσης, ιατρικά θέµατα. Λόγω βάρους, σε πονάει η πλάτη σου και ο αυχένας!"

Όχι πείτε μου οτι δεν σοκαριστίκατε τώρα. Τα νάτσουραλ μπούμπς γκέρλς που όλοι θαυμάζουμε και αγαπάμε έχουν τα δικά τους προβλήματα, τα οποία μάλιστα είναι και προβλήματα υγείας! Ίσως έτσι να εξηγείται που η γιαγιά μου η Βασίλω, περπατούσε σκυφτή και κρατούσε συνέχεια τη μέση της.. Καημένη Ελένη, τι σου μέλλει να πάθεις σαν γεράσεις. Όταν οι «πλάκες» θα το παίζουν λεβεντόγριες, και εσύ θα κινείσαι σε ορθή γωνία! Κατάρα!

Και κλείνω με μια ευχή: Είθε το 2007 να φέρει λιγότερο βάρος στα στήθη σου Ελένη μου και λιγότερα προβλήματα στην μέση και τον αυχένα σου. Α! Και παγκόσμια ειρήνη, για να μην ξεχνιόμαστε!



**Οι φωτογραφίες είναι απο την σελίδα maximonline.gr

Thursday, December 21, 2006

Πρώτα απο ολα δηλώνω παρών




Ο ΜαστερΜπλάστερ-Χ, ήταν και είναι πάντα εδώ! Απο κει και πέρα οι λόγοι για τους οποίους προσφάτως δεν γράφω είναι:

α) Η άδεια και γελοία ζωή του τόπου δεν προσφέρει κάτι ενδιαφέρον προς σχολιασμό τελευταία.

β) Το ον-λάιν gaming που με έχει συνεπάρει

γ) Τα τρέντς και οι κλίκες της γκρικουλέικης Μπλογκόσφαιρας που καθοδηγούν τους πάντες να διαβάζουν τους ίδιους 10 μπλόγκερς και τις καθημερινές τους εξυπναδο-αμπελοφιλοσοφίες. Η αγορά δεν έχει κοινό για νεότερους και διαφορετικού τύπου μπλόγκερς. Και χωρίς κοινό δεν έχει δόξα. Και χωρίς δόξα, προτιμώ να ασχολούμαι με το β...

δ) Ο Σόλιντ φεύγει: δεν έχω ποιον να βρίσω.

ε) Το αεκ(ακι) δείχνει καλό: δεν έχω με ποιόν να γελάσω.

στ) Ο βάζελος δείχνει κακός: δεν υπάρχει κάτι νέο σε αυτό

Σε τελική ανάλυση, στα γκογκόβια μου και τα μπλόγκς... Όταν έχω κατι να πώ, θα το πώ! Για την ώρα να πάτε στον Πιτσιρίκο, που έτσι και αλλιώς θα πηγαίνατε, και να αγοράσετε και το Λιφο για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του με μόνο 9,99 ευρώ το δεπτερόλεπτο ανάγνωσης... Άκουσα οτι σε αυτό το τέυχος γράφει ενα εξαιρετικό και σπάνια πνευματώδες αρθρο για την σκωληκοειδήτιδα που έβγαλε όταν ήταν 3 χρονών και την πούλησε στο e-bay προς μόνο 1254,99 ευρώ. Και ολα αυτά για ήταν προνοητικός και την κράτησε σε ενα βαζάκι στο ψυγείο μέχρις ότου να γίνει διάσημος... Α, να περάσετε και απο του Ολντ-Μπόι που γράφει μια δακρύβρεχτη ωδή για την σπλήνα του, την οποία σύντομα θα δημοπρατήσει και αυτός, οπότε πάρτε θέση! Η πέτσα μας αρέσει!!!

**Δεν μεταδίδω άλλο! 

Tuesday, December 05, 2006

Αρχίζει το Μάτς

Ο Γιωργάκης εδω και πολύ καιρό είχε καταλάβει οτι κάτι έφταιγε, δεν μπορούσε όμως να βρεί τι ήταν αυτό. Μέρα-νύχτα έσπαγε το κεφάλι του κι όμως άκρη δεν έβγαζε. «Φταίω εγώ; Φταίς εσύ; Μήπως φταίει η στραβή μας κεφαλή;»... Συμπέρασμα κανένα! Και ο Κωστάκης απολάμβανε την μοναξιά της κορυφής...

Ως που ενα βράδυ ο Γιωργάκης στήθηκε μπροστά στην τηλεόραση προκειμένου να δεί εναν αγώνα basketball, που τόσο του αρέσε να βλέπει, απο τότε που ήταν κολεγιόπαιδο στο αμέρικα, κυκλοφορούσε με μπλέιζερ και αν έπαιζε κανένα τσιγαριλίκι στη παρέα, τραβούσε και καμια τζούρα. «Nice sport»! σκέφτηκε και άνοιξε χαρούμενος την τηλεόραση...

Όταν μετά απο 1,5 ώρα ο αγώνας τέλειωσε, ο Γιωργάκης ήταν αναψοκοκκινισμένος και εκνευρισμένος. «Gerson malaka! Einai Dynaton na paizeis zoni se oloklhro agona; Se pethanan sta triponta oi Tourkoi!»... ΤΑΝΤΑΑΑΑ!!! Ιδού η λύση κυρίες και κύριοι! Αυτό ακριβώς ήταν που τόσο καιρό έλλειπε απο το κόμμα του Γιωργάκη. Σωστή άμυνα. Τόσα τρίποντα, τόσες ήττες! Και όλα αυτά εξ αιτίας της άμυνας ζώνης... Ο Γιωργάκης το είχε πλέον αποφασίσει. Σαν σύγχρονος μεγαλέξανδρος, σαν Μάλκοβιτς της πολιτικής, θα οδηγούσε τις στρατιές του στη νίκη με όπλο την άμυνα. Έφτασε ή ώρα για σκληροτράχηλο MAN-TO-MAN, απο εκείνο που μόνο αληθινοί άντρες σαν τον Σιγάλα, τον Τζίμ Μπιλμπά και τον Τζόν Στάρκς μπορούν να παίξουν.

*Έχω την αόριστη αίσθηση οτι ο Κος Βενιζέλος είναι ο Σχορτσανίτης της ομάδας, αλλά δεν ξέρω πως μου ήρθε αυτό..
**...Και επίσης όποιος κουράζεται θα βγαίνει αλλαγή, γιατί ως γνωστόν, ο Γιωργάκης είναι το «παιδί της αλλαγής»


Thursday, November 30, 2006

Ο λόρδος Γουίλιαμσον...

-Ένα σφύριγμα ακούστηκε επιβεβαιώνοντας ότι το τσάι του Λόρδου Γουιλιαμσον ήταν έτοιμο. Ο μπάτλερ άδειασε το περιεχόμενο της τσαγιέρας μέσα στο πορσελάνινο φλιτζάνι που είχε αγοράσει ο Λόρδος μετά από μια επίσκεψη του στο Λιμόζ και το τοποθέτησε επάνω στο καροτσάκι σερβιρίσματος παρέα με μερικά υπέροχα κρουασάν βουτύρου. Έσπρωξε το καρότσι κατά μήκος του κατάλευκου διαδρόμου, οι τοίχοι του οποίου κοσμούταν από πανάρχαιους πίνακες των προγόνων του Λόρδου, και εισήλθε στο καθιστικό, εκεί όπου ο κύριος κάθοταν στην σκαλισμένη από Αλγερινούς τεχνίτες κουνιστή του πολυθρόνα, κάπνιζε όπιο στην πίπα του, χάιδευε με το δεξί του χέρι το απαλό τρίχωμα του σιαμέζου ευνούχου γάτου του, και κοιτούσε με νοσταλγία προς το τζάκι, εκεί όπου μπροστά από τα πυρωμένα κομμάτια οξιάς που είχε παραγγείλει από τη Βαυαρία για να τον ζεσταίνουν, βρίσκοταν μια παρατημένη στη μέση παρτίδα σκάκι. Ευχαρίστησε τον Μπάτλερ και ήπιε μια γουλιά τσάι, αφήνοντας συνάμα και έναν αναστεναγμό ανακούφισης. “Η ζωή στο Κάστρο του Shugmymouth θα μπορούσε να είναι πολύ βαρετή αν δεν είχα το κατάλληλο Κινέζικο τσάι” σκέφτηκε και έκλασε ακουμπώντας ανάλαφρα την πλάτη του στην πολυθρόνα. 

**Ήταν το τρίτο και, για την ώρα, τελευταίο απόσπασμα του "The concept" που δημοσιεύεται δωρεάν για όλους εσάς... 


Tuesday, November 28, 2006

Ο καλοκάγαθος Τζέρυ και η πόρνη τύχη

“Ποτέ δε στο είχα πει, πάτερ, αλλά πριν καταταγώ στις Ειδικές Δυνάμεις, είχα προταθεί για υποτροφία στο Χάρβαρντ στο τμήμα κοινωνιολογίας και εγκληματολογίας. Την πρόταση έκανε ο εκδότης του περιοδικού “Μπλέκ”, μετά από μία επιστολή που είχα στείλει για να συμμετάσχω σε έναν διαγωνισμό έκθεσης αναγνωστών του Μπλέκ. Του άρεσε και με πρότεινε.” Ο πατέρας Θεάχρηστος σταυροκοπιόταν λες και είχε δει φάντασμα. “Και γιατί δεν πήγες ρε Τζέρυ;” ρώτησε. “Που να πάω ο φτωχός ρε πάτερ; Έκλεψα και πούλησα 162 στρογγυλοφάναρα παπιά μέσα σε ένα καλοκαίρι. Πουλώντας τα προς 40000 δρχ το ένα κατάφερα να μαζέψω 6480000 δρχ. Αρκετά χρήματα δηλαδή για τα έξοδα διαμονής στην Αμερική. Ήταν όμως το καταραμένο καλοκαίρι του 1992, όταν ο Χούλκ Χόγκαν έχασε τον τίτλο στο WWF (Αμερικάνικο Πρωτάθλημα Πάλης – Κατς) από τον Ultimate Warrior. Ο πόνος ήταν αβάσταχτος, και ο μόνος τρόπος να τον καταπολεμήσω ήταν να φάω πολλά σουβλάκια. Έφαγα σε ένα μήνα οτιδήποτε μπορεί να τυλίξει ένας άνθρωπος μέσα σε μία πίτα. Έφαγα μέχρι που έκλαιγα, πάτερ! Πόνεσα! Έφαγα μέχρι που έκλαιγαν και οι άλλοι για κάποιο λόγο. Ίσως και να έφταιγε η τζατζικίλα, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι όλοι γύρω μου πλέον φάνταζαν τυλιγμένοι μέσα σε μία λαδωμένη πίτα. Έτσι, έφτασα τα 189 κιλά. Την ημέρα της πτήσης έφτασα στο αεροδρόμιο με το εισιτήριό μου και δύο πεντακοσάρικα στην τσέπη. Όταν έφτασα στην πύλη για να κάνω check-in, η κοπέλα στο ταμείο γέλασε και μου είπε ότι χρειάζομαι και δεύτερο εισιτήριο για να πιάσω δύο καθίσματα. Αυτή ήταν η πολιτική της αεροπορικής εταιρίας τους για άτομα άνω των 188 κιλών”. Σε αυτό το σημείο ένα δάκρυ κύλησε από το μάγουλο του Θεάχρηστου για να χαθεί μέσα στην πυκνή του γενειάδα. Άλλο ένα κύλησε από το μάγουλο του Τζέρυ για να το γλείψει με την αηδιαστικά παχιά γλώσσα του. Το ταξίδι ματαιώθηκε.

Για να διαφωτίσουμε λίγο τον αναγνώστη, και να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει το μέγεθος της καταστροφής θα πούμε το εξής: Δεδομένο ότι ένα πίτα-καλαμάκι απ’ όλα κόστιζε το 1992 γύρω στις 90 δρχ , και ότι το εισιτήριο του Τζέρυ είχε αγορασθεί στην τιμή των 85000 δρχ τότε φτάνουμε στο απλό συμπέρασμα ότι μέσα σε έναν μήνα ο φίλος μας έφαγε [6480000 (κλοπές στρογγυλοφάναρων) – 85000 (εισιτήριο για USA) – 2*500 (στην τσέπη)/ 95 (κόστος ανά σουβλάκι) =] 67.305,26 σουβλάκια δηλ. 2.243,5 σουβλάκια ημερησίως. Γι’ αυτό έγινε έτσι ο καριόλης!

**Επίσης απόσπασμα απο το ξεχασμένο λογοτεχνικό κομψοτέχνημα "the concept".


Monday, November 27, 2006

Η κατά Τζώνη αποκάλυψη

Θάνατος........Το τρομακτικό μας άγνωστο πεπρωμένο.......Η μόνη βεβαιότητα της μοίρας μας..........Η λύτρωση;............Η αιώνια τιμωρία;................ Ποιος ξέρει;.........Κανείς..........

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΩΝΝΥ!!!!!!!!!!!!

Ο Τζώννυ ίπταται! Πετάει!
Πετάει όπου θέλει, όποτε θέλει όπως θέλει!
Ναι κύριοι! Ο Τζώννυ επιτέλους είναι νεκρός και γουστάρει γαμώ το στανιό μου. Με σιδερένια φτερά κατακτά κάθε κορυφή και κάθε βάραθρο ακούγοντας TRISATANIC DIAVOLATOR, καταναλώνοντας καθαρή ηρωίνη, φούντα, αλκοόλ και τσιγάρα president.

"Αμόλυντος και άφθαρτος πια απολαμβάνω τις αδυναμίες μου χωρίς τύψεις και ενδοιασμούς! Τι δηλαδή? Θα εθιστώ στην ηρωίνη, ή θα πάθω κάνα γαμημένο καρκίνο?
Είμαι νεκρός ηλίθιοι ζωντανοί!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ !!!! Και σας κάνω πλάκα! Τρελή πλάκα!!
Γιατί αν περιμένετε να βρείτε κόλαση και παράδεισο μάλλον θα πάρετε τ’ αρχίδια μου! Καθίστε κορόιδα να περιμένετε ήρεμα λιβάδια, βουνά από ρύζι, αλλεπάληλες ζωές και κάθε λογής μαλακίες..........
Φαντασία και χαρά θέλει ο θάνατος κύριοι. Κολασμένους παραδείσους και παραδεισένιες κολάσεις θέλει η ανυπαρξία ! Τους κανόνες σας κρατήστε τους για την ζωούλα σας και βάλτε τους στον κώλο σας!
Εγώ είμαι ελεύθερος.
Είμαι νεκρός."


Τζώννυ. 

**Απόσπασμα απο το βιβλίο "the concept".


Tuesday, November 21, 2006

Τσίλντρεν οφ Μεν!

Επιστρέφουμε σήμερα στις κριτικές ταινιών με τα... “Παιδιά των Ανθρώπων”, την βρετανοαμερικάνικη μελλοντολογική παραγωγή με τον μαγκιόρο Κλαίβ Όουεν σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το στόρι με δυο κουβέντες: Βρισκόμαστε στο 2027 και η 18ετής στειρότητα έχει φέρει τον πλανήτη στο χείλος του γκρεμού. Και ενω σε ολόκληρο τον πλανήτη επικρατεί αναρχία, England prevails, και διατηρεί την κατάσταση υπο έλεγχο, μέσω ενος ολοκληρωτικού αστυνομοκρατούμενου καθεστώτος... Ενας μόναχικός τυπάκος όμως θα τα βάλει με τους πάντες προκειμένου να οδηγήσει την τελευταία εγκυμονούσα γυναίκα προς το “Αύριο”...

Επιπλοκή: Πολλαπλές επιπλοκές απο το 1´ ως το 90´. Κυνηγημένοι απο κράτος και παρακράτος, οι πρωταγωνιστές μπορούν να περηφανεύονται οτι πήραν βοήθεια μόνο απο: 1. εναν γέρο-χίπι 2. Μια τρελή λατινοαμερικάνα 3. Εναν βαλκάνιο που έζησε για 15 ´´

Κύρια συμπεράσματα: Έρχεται το τέλος και οι Αγγλοι είναι μεγάλοι φασίστες.

Τι μας θύμισε: Πολλά πράγματα και πρώτα απο όλα το “28 μέρες μετά” το οποίο οσο και αν προσπάθησαν, δεν κατάφεραν να μιμηθούν.. Κρίμα

Ομοφυλοφιλική σκηνή: Η χασισοποσία και η ανταλλαγή φιλοφρονήσεων στην αρχή της ταινίας ανάμεσα σε Κλάιβ Όούεν και Μάικλ Κέιν, δημιουργεί υπόνοιες για “τρενάκια” στο χίπικο παρελθόν των 2 αντρών, τίποτα όμως το μεμπτό.

Καλύτερη ερμηνία: Ο Σέρβος υπερασπιστής φτωχών και αδυνάμων. Εμφανίστηκε για να βοηθήσει και έπεσε σαν ήρωας στα επόμενα δεπτερόλεπτα.

Χειρότερη ερμηνία: Ο Πίρς Μπρόσναν σε ρόλο Μπόντ και ο μαλλιάς κακός τύπος που δεν έπειθε ούτε τον εαυτό του.

Πόσο κακή είναι στα αλήθεια: Αρκετά λιγότερο απο το αν ήταν μόνο αμερικανική παραγωγή και αρκετά περισσότερο απο το αν ήταν μόνο Βρετανική.

Ηλίθιο κοινωνικό μήνυμα: Γαμάτε γιατι χανόμαστε

Να το δείτε;: Εγω λέω ναι. Δεν υπάρχει λόγος να τρέξετε κι ολας, αλλα θα ικανοποιήσει επαρκώς αυτούς που τους αρέσουν τα μελλοντολογικά. Η σκηνοθεσία πάντως ήταν αρκετά ρεαλιστική και δίνει πόντους στην ταινία, όπως επίσης και το “ευρωπαϊκό” προφίλ του πρωταγωνιστή.


Friday, November 17, 2006

First we take Arahova, then we take Berlin...

Χωρίς πραγματικά να ενδιαφέρομαι, άρχισα να ψάχνω το κόστος διαμονής σε διάφορους χειμερινούς “τουριστικούς” προορισμούς της χώρας μας. Έκανα λοιπόν κάποια τυχαία σέρτς στο γκούγκλ, τα οποία ενδέχεται να μην είναι καθόλου αντιπροσωπευτικά. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρατίθενται απο κάτω.

Αράχωβα: Ενα υπέροχο δίκλινο 16m² στην αράχωβα κοστίζει μόνο 70 ευρώ τη βραδιά. Ενώ αν θελήσει κανείς την λεγόμενη «Βίλλα» των 53m² θα πρέπει να πληρώσει 170 Ευρώ. Α! Μην το ξεχάσω! Έχει και τζάκι..

Πάμε στο Πήλιο τώρα. Κάποια δωμάτια που κατάφερα να βρώ, μάλλον ήταν σε ξενοδοχείο και οι τιμές τους κυμαίνονταν απο 80 εως 170 ευρώ τη βραδιά. Καμία άλλη λεπτομέρεια δεν βρήκα, παρα μόνο οτι το ακριβό δωμάτιο έχει και υδρομασάζ! Γενικά το Πήλιο δεν ήταν αρκετά οργανωμένο και οι ιστοσελίδες του ήταν ελλιπέστατες σε πληροφορίες και ιδίως σε θέματα που αφορούν την τιμή ενοικίασης. Προφανώς οι ενδιαφερόμενοι για διακοπές στο Πήλιο είναι υπεράνω χρημάτων!

Στα Καλάβρυτα τώρα, οι μαιζονέτες των 40 m² που βρήκα ήταν στα 120 ευρώ την ημέρα, εκτός και αν πάτε απο Δευτέρα εως Πέμπτη και δώσετε τα μισά! Good deal και για τις δυο πλευρές δε μπορώ να πώ, ιδίως όμως για τον ιδιοκτήτη που προφανώς μεσοβδόμαδα βαράει μύγες, εξου και έριξε τις τιμές του μπας και περάσει και η μπασκλασαρία καμια βόλτα μεσοβδόμαδα.

Σε αντιπαραβολή των άνωθεν, φέρνω το γεγονός οτι 4 άτομα, κλείσαμε την ίδια εποχή, σπίτι 80m² στο Βερολίνο με 63 ευρώ την βραδιά... Βέβαια, μάλλον δεν θα έχουμε τζάκι ή υδρομασάζ ή τα διάφορα άλλα φετίχ που τόσο πολύ αρέσουν στους νεοέλληνες (ιλεκτρόνικ βαϊμπρέιτορτς, ετσέτερα) , άλλα θα έχουμε περισσότερο χώρο απο τα αντιστοίχου κόστους, 16m² διαμερίσματα στην Αράχωβα, δεν θα χρειαστεί να ψάξουμε για να βρούμε ενα μπάρ που να ΜΗΝ πάιζει σκυλάδικα, ενώ τέλος, όχι μόνο το Βερολίνο αλλά και ο οποιοσδήποτε άλλος προορισμός στην Ευρώπη, έχει τόσα περισσότερα να προσφέρει στον επισκέπτη του σε σχέση με την Αράχωβα ή το Πήλιο ώστε τα επιχειρήματα του τύπου «Μα είναι διαφορετικό πράγμα» δεν γίνονται αποδεκτά, πολύ απλά γιατί πρέπει να είναι μέγας βλάχος κανείς για να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, και με βλάχους δε συζητώ.

Ευχαριστώ πολύ


Monday, November 13, 2006

Kαλπάζουσα μαστολαγνεία

Ενα δημοφιλές νοσολόγιο που έπεσε προσφάτως στα χέρια μου, μου έδωσε την ιδέα να αναλύσω μια ασθένεια που διέγνωσα τελευταία σε αρκετούς καλούς μου φίλους: “Την καλπάζουσα μαστολαγνεία”. Η ασθένεια αυτή εντοπίζεται σε κατα τ' άλλα υγιή άτομα υπο τη μορφή της ακόρεστης επιθυμίας και θαυμασμού για στήθη όσο το δυνατό μεγαλύτερα, εως ότου εκείνα να αγγίζουν τερατώδη μεγέθη, απο αυτά που σου προκαλούν συμπόνια και σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν η φορέας αυτών είναι υγιής. (Αφού μιλάμε για κητοειδή άνω των 150 κιλών με μαστούς 20 κιλών ο καθείς)! Κι όμως, η ακόρεστη επιθυμία των φίλων μου υφίσταται και ο θαυμασμός τους μεγαλώνει όσο τα στήθη μεγαλώνουν.

Αναρωτήθηκα αν ολα αυτά ήταν το αποτέλεσμα μιας πιθανής έλλειψης επαρκούς θυλασμού στη διάρκεια της βρεφικής τους ηλικίας, αλλα κατέληξα οτι μάλλον είναι ενα ακόμη σεξουαλικό βίτσιο, αντίστοιχο με τα σαδομαζοχιστικά, τις γόβες, τα φετίχ, τα μαστιγώματα, τις μαζικές αυτοκτονίες, το να υποστηρίζεις τον παναθηναϊκό, να ακούς σκυλάδικα, να βλέπεις ντρίμ σόου, να μην οδηγάς γερμανικό αυτοκίνητο, ή ακόμα χειρότερα, το να ψηφίζεις νέα δημοκρατία.

Κατέληξα! Οι φίλοι μου είναι εξαιρετικά υγιείς!


Wednesday, November 08, 2006

MC Hammer

Το 1990 ένα τραγούδι διέσχισε τα πηνία των ραδιοφώνων μας και τίναξε τα ηχεία των Hi-Fi μας στον αέρα. “U Cant touch this” είπε ο Μέγας MC HAMMER, πρωτού μας αποτελειώσει: “STOP! HAMMERTIME!”..

Ότι και να πεί κανείς σήμερα για τον άνθρωπο, τον μουσικό, το φίλο, που μας μεγάλωσε με τη μουσική του, είναι λίγο μπροστά σε αυτό που πραγματικά μας προσέφερε ο Χάμερ. Ακόμα και σήμερα κάποιοι τον θυμόμαστε με νοσταλγία. Αυτός και το γκρούπ του μας έκαναν να μην ντρεπόμαστε για τις φαρδιές φόρμες μας και τα αχτένιστα κεφάλια μας. Οι δικές του φόρμες και το χτένισμα των κολλητών του, ήταν τόσο χειρότερα που σε έκαναν να νοιώθεις οίκτο για την συμφορα που τους είχε βρεί. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Χάμερ, μας έδωσε το ελεύθερο να χορεύουμε σαν τσαρλατάνοι, να γράφουμε εντελώς παραπληγικές ραπ ρίμες, αλλα και σήμερα ακόμα να ξεσηκωνόμαστε κάθε φορά που ακούμε το τελευταίο απομεινάρι της απαράμιλλης τέχνης του, το “cant touch this”, το μοναδικό του σίνγκλ που σώζεται σε ελάχιστες δισκοθήκες. (Αν και κάποιοι μυημένοι θα έχουν και τα “Pray”, "Too Legit To Quit").

Για την ιστορία να αναφέρουμε οτι ο Χάμερ στην πορεία έγινε ιερέας (!) ενω ποτέ δεν έπαψε να ισχυρίζεται οτι ο θεός ραπάρει μέσω αυτού! Γεγονός που αν είναι αλήθεια (και δεν έχουμε λόγο να πιστέψουμε το αντίθετο), μας οδηγεί στο συμπέρασμα οτι ο θεός είναι απαίσιος ράπερ ή ίσως θα έπρεπε να είχε διαλέξει τον Vanilla Ice...

Όπως και να χει, μέσα στο 2006 ο Χάμερ κυκλοφόρησε ολοκαίνουριο δίσκο, αμφίβολης ποιότητας, με τίτλο “Look 3X”. Τρέξτε να τον αποκτήσετε!

**Όποιος είναι αρκετά χασομέρης ώστε να ενδιαφέρεται να μάθει παραπάνω για την ζωή του Mc Hammer σήμερα, ας περάσει μια βόλτα και απο το μπλογκ του (δικός μας ο τσίφτης!) ακολουθόντας το λίνκ που βρίσκεται στα προτεινόμενα, στα δεξιά της σελίδας. Its Hammertime!


Tuesday, November 07, 2006

Γιώργος W. Θάμνος

Εδώ και αρκετά χρόνια, ο παγκόσμιος γραπτός και ηλεκτρονικός τύπος έχει βρεί τον ήρωα του. Το αγαπημένο πρόσωπο για να χαστουκίζει, κάθε μέρα, όλη μέρα, με κάθε τρόπο, με κάθε αφορμή. Τον κατα τ’αλλα συμπαθέστατο πλανητάρχη μας, αυτόν τον γλυκύτατο Τεξανό τραμπάκουλα, τον Γιώργο W. Θάμνο...

Και τι δεν έχουν δεί τα ματάκια μας όλον αυτό το καιρό. Χιλιάδες άρθρα με ειρωνική διάθεση και μομφές για την πνευματική διαύγεια του πλάνετμαν. Μοντάζ με το πρόσωπο του κου Θάμνου σε σώμα γυμνής στρίπερ, εκατοντάδες γελοιογραφίες, μέχρι και το βιογραφικό του εμφανιζόταν μια εποχή στο γκούγκλ, κάθε φορά που κάναμε σέρτς στη λέξη “ηλίθιος”!

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΑΝΟΗΤΟΙ! Τι καταφέρατε όλοι σας λοιπόν; πλησιάζουν εκλογές και ο κος Θάμνος έχει αρχίσει και χάνει κάθε ελπίδα για να τις κερδίσει. Ακόμα και οι Ρέντνεκς δείχνουν να έχουν πέσει θύματα της αντι-θαμνικής προπαγάνδας και ετοιμάζονται να ψηφίσουν τους δημοκρατικούς (μάι ας!) και να δώσουν την εξουσία και πάλι σε τύπους που παίζουν σαξόφωνο και προβαίνουν σε άσεμνες πράξεις με τις γραμματείς τους. Τύπους που δε βομβαρδίζουν το Ιράκ. Όχι! Βομβαρδίζουν όμως τη Σερβία! Και το χειρότερο, τύπους με βραχνή ερωτική φωνή! Τι κάναμε οι ανόητοι; Εκθρέψαμε ένα τέρας, αντίστοιχο με το άλιεν που μεγάλωσε η Σιγκούρνι Γουίβερ στη κοιλιά της, και το αφήσαμε ελεύθερο να μας κατασπαράξει! Υπάρχει βρε χειρότερο πράγμα απο την Αμερική με τους “δημοκρατικούς” στην εξουσία; Απο που και ως που τους αφήνεις να πάρουν τέτοια ταμπέλα; Με ποιό δικαίωμα; Κορόιδα δημοκρατικοί ευρωπαίοι, φάτε τώρα στη μάπα και πάλι “δημοκρατική” αμερικανική κυβέρνηση (όσο αντικρουόμενες και αν είναι οι έννοιες Δημοκρατία-Αμερική), να δούμε ποιόν θα ειρωνεύεστε τώρα και σε ποιόν θα εναντιώνεστε... Κορόιδα!




Sunday, November 05, 2006

Η Στελλάρα!

Τώρα εγώ τι να υποθέσω;;; Οτι η Στελλάρα, ως σαν άλλη Μερκούρη, δεν το κάνει ποτέ την Κυριακή; Σπουδαίο κορίτσι η Στέλλα!



** Και εκεί που νομίζεις οτι έχεις χτυπήσει πάτο, ανακαλύπτεις οτι η ελεύθερη πτώση συνεχίζεται... Γεια σου Τροντ με τα ωραία σου!

Wednesday, November 01, 2006

MasterBlaster

Σήμερα έκανα μια βόλτα στο διαδίκτυο προκειμένου να ανακαλύψω πoιοί γελοιοί μπορεί να χρησιμοποιούν, προφανώς παράνομα και καταχρηστικά το όνομα του Master-Blaster, για τους δικούς τους ποταπούς λόγους.

Για την ιστορία να αναφέρουμε οτι ο αυθεντικός Master-Blaster είναι ο τρισμέγιστος ήρωας του Mad Max 3, που για να είμαστε ακριβείς, δεν είναι ένας αλλά δυο άνθρωποι, μια τερατογέννεση σιαμαίων καλύτερα, στην οποία ο Master είναι ένας μικροσκοπικός μα πνευματικά δαιμόνιος ηγέτης τον οποίο μεταφέρει στο σβέρκο του ο πανίσχυρος Blaster. Το δίδυμο των Master-Blaster είναι αυτό που κυβερνά με πυγμή τα ορυχεία της bartertown..


Τώρα, δε μπορείτε να φανταστείτε τι αηδείες μπορεί να βρεί κανείς στο ίντερνετ που να φέρουν το όνομα του πελώριου MasterBlaster. Σελίδες βετεράνων αμερικανών στρατιωτών που ζητούν απο το θεό τους να ευλογήσει την αμερική. Καραγκιόζηδες σαχλοροκάδες με αφάνα. Εταιρίες ηλεκτρολογικού υλικού που ντύνουν τον MasterBlaster με γκέι κολάν, τον χτενίζουν “αλα μπούς” και του δίνουν να κρατάει καλώδια. Εξώφυλλα cd με τύπους που κρατάνε γκάιντες και πετάνε στο διάστημα, καθώς και ενα σωρό άλλες αηδίες, που αν ο καταραμένος Μέλ Γκίμπσον δεν είχε σκοτώσει κάποτε τον αυθεντικό MasterBlaster, πραγματικά θα έτρεμαν ακόμα και στην ιδέα του να χρησιμοποιήσουν για τους γελοίους σκοπούς τους το όνομα αυτού...



Master ζείς! Εσύ μας οδηγείς!

Tuesday, October 31, 2006

Μερικά σχολιάκια…

*Πάλι καλά που έγιναν ολα αυτά τα προεκλογικά έργα στους δρόμους και δεν πλημμυρίσαμε σήμερα…

*Τώρα που μίλησε ο Καραμανλής στο Παγκόσμιο Φόρουμ για το Internet, τουλάχιστον μάθαμε με τι ασχολείται τόσο καιρό. Μπλόγκερ είναι ο άνθρωπος και τον έβαλαν πρωθυπουργό με το ζόρι.

*Μιας και το δημόσιο έλλειμμα είναι πλεόν μόλις στο 5%, μήπως έφτασε η εποχή να τελειώσει η 20-ετής περίοδος λιτότητας στη χώρα μας ή μήπως να τους προτείνουμε να χώσουν τα στατιστικά τους εκεί που ξέρουν;

*Ο Κος κος Ψωμιάδης μίλησε για «ιερά και όσια»! Ε, αυτός ο μπαγάσας δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο!

*«Το 2050 η ανθρωπότητα θα καταναλώνει ετησίως τους πόρους δύο πλανητών σαν τη Γη, προειδοποίησε το Παγκόσμιο Ταμειο για τη Φύση (WWF), εκτιμώντας ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος έχει φτάσει πλέον σε πρωτόγνωρους ρυθμούς.»- Άντε βρε, καλοφάγωτοι!

*Τι εννοούσε ο Σόλιντ λέγοντας οτι ο Ολυμπιακός έχει τύχη αν παίξει όπως με τον Ατρόμητο; Έχει τύχη να φάει 5 ή θα έχει την τύχη να αλλάξει προπονητή;

*Το ματς στη Ρώμη ξεκίνησε απο νωρίς με μαχαιρώματα. Υπάρχουν και αλλού καλόπαιδα λοιπόν!


Monday, October 30, 2006

Μια ιστορία

Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένας κοντός εύπορος κύριος που είχε τα πάντα, εκτός απο δύο πράγματα. Ύψος (είπαμε, ήταν κοντός) και δόξα (γιατί σπάνια ενα αφεντικό δοξάζεται). Κάθισε λοιπόν και σκέφτηκε εως ότου κατάλαβε τι έπρεπε να κάνει για να τα αποκτήσει και τα δύο. Υπήρχε μια και μόνο μια επιχείρηση που θα μπορούσε να του προσθέσει, έστω και δυνητικά ύψος, αλλά και να τον δοξάσει, να τον κάνει αγαπητό στο κόσμο.

Έκανε λοιπόν την επένδυση του. Του κόστιζε πολλά, αλλά για αυτόν ήταν απλά ενα ακριβό χόμπι. Το πρόβλημα όμως ήταν οτι υπήρχαν και άλλοι δαιμόνιοι επιχειρηματίες στο χώρο, που για την ώρα βρίσκονταν μπροστά απο αυτόν και του έπαιρναν όλη τη δόξα. Στράφι πήγαιναν οι επενδύσεις του κοντού εύπορου κυρίου, αφού ο μεγάλος ανταγωνιστής του είχε τον καλύτερο διευθυντή της εποχής, ενα ξανθομάλλη τύπο που γνώριζε την αγορά καλύτερα απο όλους και προστάτευε με κάθε τρόπο την επιχείρηση του αφεντικού του. Ο κοντός εύπορος κύριος κάθισε και σκέφτηκε ξανά. Ένας δικηγόρος θα μπορούσε να βοηθήσει, σκέφτηκε, και προσέλαβε εναν σατανικό δικηγόρο, επίσης κοντό, για να προστατεύσει και την δική του επιχείρηση. Ο ανταγωνιστής του κάπου εκεί βαρέθηκε και έριξε αλλού το βάρος και το χρήμα του. Έδιωξε και τον ξανθομάλλη διευθυντή και η επιχείρηση του πήρε την κάτω βόλτα. Ήταν η κατάλληλη στιγμή για τον κοντό εύπορο κύριο και τον επίσης κοντό δικηγόρο του να δράσουν. Γέμισαν μερικές βαλίτσες με πεντοχίλιαρα και άρχισαν να κάνουν «φιλίες» με τους παλιους φίλους του ξανθομάλλη διευθυντή που τα είχε πλέον παρατήσει. Ήταν η σειρά τους να προστατεύσουν την επένδυση τους. Μετά έκαναν φίλους και τους αντιφρονούντες. Άρχισαν να χαρτζιλικόνουν και τους ξεχασμένους αναλυτές του κλάδου: “Θα λέτε οτι η δική μας επιχείρηση είναι η καλύτερη” είπαν στους μέχρι τότε πεινασμένους, πρώην λιγούρηδες, και η διαταγή τους έγινε πράξη. Οι πρώην λιγούρηδες άρχισαν να τρώνε με χρυσά κουτάλια, να κυκλοφορούν σαν καρδινάλιοι, να έχουν ακόμα και προσωπική ασφάλεια και όλα αυτά για να μην βλέπουν ποτέ τις βαλίτσες, αλλά να βλέπουν μόνο τις επενδύσεις και τα κέρδη. Όταν τέλος, ένα τσούρμο καιροσκόπων ισπανών, έκανε πραξικόπημα και ανέτρεψε τον έλληνα, πρόεδρο του κλάδου στην ευρώπη, ο κοντός εύπορος κύριος έβαλε μπροστά τα στήθη του και τον υπερασπίστηκε ακολουθώντας τη συμβουλή του επίσης κοντού δικηγόρου, που το είχε ψάξει καλά το θέμα. Είχε κατακτήσει πλεόν και τη καρδιά του προέδρου.

Το κακό σε όλα αυτά ήταν οτι κανείς άλλος δεν επιθυμούσε πλέον να κάνει επενδύσεις στον κλάδο. Δεν υπήρχε δημόσιο έργο που να μην έπαιρνε ο κόντος εύπορος κύριος, και έτσι δεν υπήρχε και χώρος για επενδύσεις, μέχρι που ένας τρελός ψηλός ανταγωνιστής αποφάσισε να χωθεί στη μέση. Ποιό δειλά στην αρχή και ποιό δυναμικά στη πορεία. Το σκέφτηκε και αυτός καλά. Είχε να τα βάλει με Δικηγόρους-γνωριμίες-αναλυτές-προέδρους του κλάδου. Δεν είχε και πολλές επιλογές. Έπρεπε να παίξει και αυτός βρώμικα. Έπρεπε να προστατέψει και αυτός την επιχείρηση του. Κάπου είχε ακούσει ο τρελός ψηλός ανταγωνιστής για έναν δαιμόνιο εβραίο διευθυντή. Θα έπρεπε να πληρώσει το βάρος του σε χρυσάφι βέβαια για να τον αποκτήσει, αλλά μπρός στην τρέλα τι είν’ το χρήμα, σκέφτηκε, και προσέλαβε τον δαιμόνιο εβραίο για διευθυντή της επιχείρησης του. Έκανε και πολλές επενδύσεις. Αγόρασε σύγχρονο εξοπλισμό και διαφήμισε το εμπόρευμα του. Έπρεπε να μπεί γερά στο παιχνίδι του ανταγωνισμού και θεωρητικά το είχε κάνει.

Στη πράξη βέβαια, ο κοντός εύπορος κύριος δεν θα άφηνε να πάνε τόσο εύκολα χαμένα αυτά που χρόνια τώρα με κόπο και χρήμα έχτιζε. Έτριξε τα δόντια στους αναλυτές. Και πήρε τους φίλους του τηλέφωνο. Όλοι του υποσχέθηκαν οτι θα συνεχίσει να παίρνει τα δημόσια έργα, να παίρνει δόξα, να παίρνει ύψος και έτσι θα συνεχιστεί η ιστορία καθώς φαίνεται. Ο τρελός ψηλός ανταγωνιστής αργά η γρήγορα θα βαρεθεί και θα τα παρατήσει. Και ο κοντός εύπορος κύριος θα συνεχίσει να ψηλώνει μέχρι να βρεθεί κάποιος άλλος τρελός ανταγωνιστής και ο κοντός εύπορος κύριος να ξαναπάρει τηλέφωνο τους φιλους του, και πάει κλαίγοντας...

** Η ιστορία δεν αφορά πραγματικά πρόσωπα και στηρίζεται εξ’ ολοκλήρου σε εικασίες και φανταστικές υποθέσεις του MasterBlasterX.


Wednesday, October 25, 2006

Η καλλιτέχνης


«Δεν μου αρέσει ο τίτλος “τραγουδιάρα”, τον βρίσκω πολυ υποτιμητικό, φτηνό. Είμαι τραγουδίστρια, Καλλιτέχνης»


Κυρίες και κύριοι, χειροκροτείστε την μια και μοναδική Κέλλυ Κελεκίδου στην οποία και ανήκει η εν λόγω καταπληκτική δήλωση! Μια δήλωση που μας άφησε όλους άφωνους (αυτη δεν είχε πρόβλημα, ήταν ήδη άφωνη) και έθεσε το ακόλουθο ηθικό ερώτημα: «Δεν είναι κοινωνικός ρατσισμός όταν η αντιπάθεια μας προς ενα είδος μουσικής εκδηλώνεται με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς προς τους εκπροσώπους αυτής;» Δεν είναι σαν να αποκαλείς πρεζάκηδες όσους ακούνε ροκ; Σατανιστές όσους ακούνε μέταλ και χαπάκηδες όσους ασχολούνται με τη ντάνς σκηνή;

Ο MasterBlasterX αντιλαμβανόμενος τον επερχόμενο κοινωνικό κατακερματισμό που μπορεί να προκαλέσει αυτός ο λανθασμένος τρόπος σκέψης, δημιουργεί το «ίδρυμα φίλων των σκυλιών της νύχτας» με στόχο την καταπολέμηση του κοινωνικού ρατσισμού απέναντι στις καλλιτέχνιδες που γεμίζουν την νυχτερινή ζωή των ελλήνων.

Α! Και προς επιβεβαίωση της καλλιτεχνικής «στόφας» της αξιαγάπητης Κέλλυ, σας παρουσιάζουμε τους στοίχους ενος τυχαία επιλεγμένου τραγουδιού της.

Νιώθω δεντράκι στο βορριά
που πάει να πέσει
έχω παράπονα πολλά
μ΄έχεις πονέσει
Νόμιζα πως μ΄αγαπάς
και όλα στα΄χω δώσει
χάνεσαι με προσπερνάς
λίγο δεν μ΄εχεις νιώσει


Δεν είναι συγκινητικό;;; (μήπως με λίγο ακόμα μεγαλύτερο μπούστο θα μπορούσε να γίνει ακόμα καλύτερο;)

Tuesday, October 24, 2006

Τρίτη

Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο ή οχι, αλλα με βάση τα λιγοστά στατιστικά που έχουμε στη διάθεση μας, η τρίτη είναι η καλύτερη ημέρα της εβδομάδας για το blog απο άποψη επισκεψιμότητας.

Ανακηρύσσω λοιπόν τη σημερινή ημέρα, επίσημη ημέρα αποχής και δεν γράφω τίποτα.





Monday, October 23, 2006

Αλμπάνης

Αλμπάνης: Ουσιαστικό που περιγράφει τον ψεύτοεπαγγελματία, τον επιτήδειο που προσπαθεί να εξαπατήσει χρησιμοποιόντας μια ψευδοϊδιότητα, πχ αυτή του γιατρού.

Η πρώτη σύγχρονη εμφάνιση αλμπάνηδων στη χώρα μας παρατηρήθηκε την περίοδο του μεσοπολέμου (ίσως και νωρίτερα), όταν καλοντυμένοι πρωτευουσιάνοι αναπαριστούσαν τους γιατρούς στην επαρχία, πουλώντας ψευδοσκευάσματα, τα οποία και προωθούσαν με την βοήθεια του περιποιημένου παρουσιαστικού τους. Κύριο πρόβλημα των αλμπάνηδων ήταν οτι αργά ή γρήγορα, τους έπαιρναν μυρωδιά και κατέληγαν να τρέχουν για να γλιτώσουν απο τις γκλίτσες και τις μπαστούνες των χωριανών. Ο γνωστός ρεμπέτης, Γιώργος Μπάτης, υπήρξε αλμπάνης για μια περίοδο της ζωής του, γεγονός μου του απέφερε αρκετές μελανιές απο μπαστούνα στη πλάτη, αλλα και την έμπνευση για το γνωστό άσμα “Ε ρε σου χει λάχει, σου χει λάχει, να σε κυνηγούν οι βλάχοι”

Σήμερα, το επάγγελμα των αλμπάνηδων παρουσιάζει στη χώρα μας μεγαλύτερη άνθιση απο ποτέ. Φυσικά, δεν αρκεί πλέον ενα καλό κοστούμι για να γίνει η δουλειά, αλλα χρειάζονται γνώσεις μάρκετινγκ, επικοινωνιακά προσόντα, και φυσικά οι σωστές γνωρίμιες. Το μεγάλο δε προσόν των σύγχρονων αλμπάνηδων είναι οτι διατηρούν την ταυτότητα τους μυστική, και έτσι διατηρούν και τη πλάτη τους μακριά απο τα μπαστούνια των βλάχων. Για όλους βέβαια έρχεται η αναπόφευκτη στιγμή της αποκάλυψης, και τότε γελάει και ο κάθε πικραμένος.

Αυτή η στιγμή της αποκάλυψης φαίνεται οτι πλησιάζει και για τον σπουδαίο νορβηγό αλμπάνη, Τρόντ Σόλιντ, τον άνθρωπο που αντί για τον κλασικό αλμπάνικο χαρτοφύλακα κρατάει μπλόκ, σε μια συμβολική παραλαγή του “εργαλείου της δουλειάς”. Θα σκέφτηκε άλλωστε ο άνθρωπος: “Οι έλληνες, βλάχοι είναι. Θα με δουν να κρατάω μπλοκάκι στο πάγκο, θα με πάρουν για προφέσορα. Θα πω και δυο έξυπνα λογάκια και κάθαρισα...” Και όντως, καθάριζε μέχρι πρότινος. Αλλα τώρα φαίνεται οτι οι βλάχοι ξύπνησαν και ακονίζουν τις γκλίτσες τους! Άραγε του έχει λάχει να τον κυνηγούν οι βλάχοι;

ΥΓ1. Το κακό είναι οτι ο Μπάγεβιτς κέρδισε πάλι προχθές και δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε πάλι αυτόν.
ΥΓ2. Ο λάος ζητάει Σάββα Κωφίδη στο λιμάνι. Το μέταλ ζεί.
ΥΓ3. Έστω εναν Γιτζάκ Σούμ. (Με τέτοια κόρη, αξίζει μια ευκαιρία ακόμα...)
ΥΓ4. What Would Brian Boitano Do?




Friday, October 20, 2006

matchpoint

Σήμερα εγκαινιάζουμε μια νέα ενότητα η οποία και αφορά την κριτική παλιών και νέων ταινιών όπως τις είδε το θολό μάτι του MasterBlasterX. Πρώτο “θύμα” του λεκτικού μαγκανοπήγαδου είναι το πολυσυζητημένο matchpoint του Woοdy Allen.

Το στόρι με δυο κουβέντες: Φτωχός νεαρός καθηγητής τένις, γίνεται μέλος της υψηλής λονδρέζικης κοινωνίας, αρχικά τσιγκελώνοντας και εν συνεχεία αποκαθιστώντας στα σκαλιά της εκκλησιάς την θυγατέρα ζάπλουτου μπίσνεσμαν.

Επιπλοκή: Γκομενάκι αντίστοιχης φιλοσοφίας, και αφού ατύχησε να γίνει και εκείνο μέλος του βρετανικού τζέτ-σετ, εκδικείται την παραλίγο φαμίλια της κάνοντας ανελέητο και συνεχές σεξ, μέχρι την εγκυμοσύνη, με τον τενίστα/γαμπρούλιακα. Τα σχέδια του ήρωα μας κινδυνέυουν να πάνε στράφι.

Κύρια συμπεράσματα: Μια ταινία που μάλλον δεν ήξερε τι ακριβώς ήθελε να μας πεί δίνοντας έμφαση στην επιθυμία για πλούτο και στο θέμα της τύχης..χμμμ

Τι μας θύμισε: Αδιαμφισβήτητα την αγαπημένη μας “Τόλμη και γοητεία”. Αν στη θέση του φτωχού τενίστα, τοποθετήσετε την φτωχή υπηρέτρια Μπρούκ, έχετε την απόλυτη συνταγή του matchpoint. Δεν υπάρχει ίντριγκα, συνομοσία ή λαμογιά που να έκανε ο ήρωας μας και να μην την είχε σκαρφιστεί η Μπρουκάρα 20 χρόνια πρίν, έχοντας τον ίδιο απόλυτο στόχο. Το χρήμα και τη δόξα.

Ομοφυλοφιλική σκηνή: Αναμφίβολα, το καφεδάκι που απόλαυσαν στην αρχή της ταινίας, ο ήρωας μας και ο αδερφός της μετέπειτα συζύγου του, ήταν μια σκηνή τόσο δυνατά gay, που χρειάστηκε τουλάχιστον μισή ώρα για να βεβαιωθώ οτι οι δύο τυπάδες προτιμούσαν τα κορίτσια.

Καλύτερη ερμηνία: Σκάρλετ Γιόχανσον ή “το κακό γκομενάκι”.

Χειρότερη ερμηνία: Η πλούσια μάνα. Απλά μας εκνεύρισε!

Πόσο κακή είναι στα αλήθεια;: Αν όχι κακή, σίγουρα υπερτιμημένη. Το αστυνομικό μέρος, στο τελευταίο τέταρτο, σώζει την παρτίδα αν και το στόρυ με τον βιασμό της Καρολάιν (τόλμη και γοητεία-1ος κύκλος), ήταν μακράν καλύτερο απο αστυνομικής απόψεως.

Ηλίθιο κοινωνικό μήνυμα: Κακοί δεν είναι οι πλούσιοι, αλλα οι φτωχοί που θέλουν να τους μοιάσουν.

Να το δείτε;: Όχι αν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε. π.χ. να περάσετε μια βόλτα απο τον ιππόδρομο ή να πάτε για φραπέ.


 

Tuesday, October 17, 2006

Ελέκτιονς πάρτ 2 - "Δι Ερέκτιονς"

(Προσφορά του Κόμη Μπλιάχ)

Το κοστούμι του Άρη. Μου τράβηξε το μάτι. Κι ενώ οι καλεσμένοι των πάνελ έπαιζαν το παιχνίδι με τις μουσικές καρέκλες από το ένα κανάλι στο άλλο, εγώ είχα μάτια μόνο για εκείνον. Όπου και να πήγαινε εγώ τον έπαιρνα από πίσω. Χμμ..

Ήταν μάλλον το πορτοκαλί χρώμα που αποπροσανατόλισε τους τηλεθεατές και τρελάθηκαν στο ζάπινγκ με αποτέλεσμα να μην έχουν στανιό πουθενά και απελπισμένοι όπως να κάνουν στάση στον Alpha. Αλλιώς δεν εξηγείται πως την βραδιά των εκλογών ο ALPHA ήταν πρώτος με ποσοστό 17,2%. Ακολούθησαν το MEGA με 15,5% ο ΑΝΤ-1 με 14,9%, η ΝΕΤ με 7,8% το STAR με 9,7% και το ALTER με 4,9 %. Βέβαια υπάρχει και η άλλη εξήγησης: Το Mega που ήταν παραδοσιακά πρώτο στις εκλογές έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης γιατί όπως μου είπαν οι εκλογές θέλουν τον Χατζηνικολάου τους. Και γιατί παρακαλώ; Όπως η Θεσσαλονίκη θέλει τον Ψωμιάδη της ένα πράγμα; Δεν καταλαβαίνω.


-Comisbliah πρώην Ελένη Λουκά (αλλαγή φύλλου-ξέρετε εσείς τώρα. τζάμπα) .





Monday, October 16, 2006

Ελέκτιονς!

Απλά να εκφράσω το θαυμασμό μου προς τον τρισμέγιστο λαό της Θεσσαλονίκης για την επανεκλογή του ΤΙΤΑΝΑ, Παναγιώτη Ψωμιάδη! Πάντα άξιοι! Πάντα ερωτικοί! Πάντα ανατρεπτικοί! Πάντα ξεχωριστοί! Εύγε!



Friday, October 13, 2006

Ο χριστιανός Καρατέκα...

Πολλοί απο εσάς θα έχετε δεί τη φάτσα του στο εξώφυλλο του σπουδαίου masterpiece δίσκου, “Gods Power”, αλλά είναι λίγα αυτά που πραγματικά γνωρίζετε για τον γνωστό και ώς «ξυπόλυτο καρατέκα-ιερέα» Μάικ Κρέιν. Τον άνθρωπο που στις δεκαετίες του 60 και 70 έκανε θραύση στο αμέρικα (που αλλού;) σερβίροντας στους συμπολίτες του ενα εκρηκτικό κοκτέιλ χριστιανισμού και πολεμικών τεχνών, σπάζοντας τούβλα και τσιμεντόλιθους με την κεφάλα του, κόβοντας με τη σπάθα του λάχανα στερεωμένα σε στομάχια και όλα αυτά υπο την μουσική συνοδεία του πιανίστα John Kell και τα φωνητικά της γυναίκας του (γιατί πίσω απο εναν σπουδαίο άντρα, πάντοτε κρύβεται μια ξεχωριστή γυναίκα). Και αν φοβόσασταν θεούς ή ανθρώπους, υπήρχε πλέον η λύση αφού ο περιβόητος δίσκος ήταν απλά το soundtrack του σπουδαίου εικονογραφημένου εκπαιδευτικού εγχειριδίου “Instant protection”, που μπορούσε μέσα σε 12 σελίδες και καμιά πενηνταριά καρέ, να σας διδάξει πως να σπάσετε τα πλευρά του κάθε ενοχλητικού αντίχριστου κλαπαρχίδα που θα τολμούσε να αμφισβητήσει την πνευματική και σωματική σας ανωτερότητα.

Μπάι δε γουέι, όποιος ενδιαφέρεται να μιλήσει στον Κύριο Κρέιν μπορεί να τον βρεί στο 423-775-0488 όπου και μάλλον δίνει κάποιας μορφής κηρύγματα.



Wednesday, October 11, 2006

Quiz

Αγαπητοί φίλοι/φίλες,

στα πλαίσια της επιθετικής πολιτικής του blog για την εμπορική αναβάθμιση αυτού και μετά την μελέτη την οποία και εκπόνησε ειδική ομάδα επιστημόνων, καταλήξαμε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

*75% των χρηστών του Ίντερνετ ενδιαφέρεται για πορνογραφικό ή αισθησιακό υλικό
*90% έχει λάβει έστω και μια φορά μέρος σε κάποιας μορφής διαγωνισμό ή δημοψήφισμα
*Λίγοι ενδιαφέρονται για πολλά λόγια. Οι περισσότεροι κοιτούν τις εικόνες

Κατόπιν τούτων, σας παρουσιάζουμε σήμερα έναν διάσημο ποπό και περιμένουμε απο εσάς να βρείτε σε ποιά κυρία ανήκει. Σημειώνω, οτι ο νικητής θα κερδίσει ένα σουφλέ σοκολάτας, φτιαγμένο απο τα χεράκια μου, ή εναλλακτικά, μια πιατέλα νάτσος με τυρί και γκουακαμόλε σός.

Σας ευχαριστώ. Καλή σας μέρα.


Tuesday, October 10, 2006

Ο Βίκτορας


Τώρα που ο Παναθηναϊκός πήρε για προπονητή τον Βίκτορα Μουνιόθ (Βίκτορ Πούθι στα εγγλέζικα), άκουσα πως θα κινηθεί και για την απόκτηση του σλοβάκου γκολκίπερ, Μπούτσεκ! Γιατί κάθε Μουνιόθ, θέλει τον Μπούτσεκ του να τον προσέχει. Κάτι σαν φύλακα άγγελο.

Ένα Μουνιόθ μονάχο που να πάει; Ξέρετε πόσα λιγούρια υπάρχουν εκει έξω; Αντιθέτως, παρέα με εναν μπούτσεκ, και στα καλά του τα κλαμπάκια θα πηγαίνει (και οχι σε τίποτα τελειωμένα στο Μπουρνάζι), και σε ακριβά εστιατόρια θα τρώει, και μόστρα θα κάνει (είναι και 2 μέτρα παλικάρι ο σλοβάκος), και πάνω απο ολα, θα νοιώθει ασφάλεια!

Αντε, και καλά στέφανα

Monday, October 09, 2006

Η κλοπή!

Μόλις χθές αντιληφθήκαμε την πελώρια κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας που διέπραξε o Τζείσον Ράιτμαν στη ταινία του "thank you for smoking", αφου για όσους γνωρίζουν την αλήθεια, η σκηνή της δολοφονίας με τη χρήση τσιρότων νικοτίνης, έχει περιγραφεί στο παρελθόν στη γνωστή νουβέλα "THE CONCEPT", της συγγραφικής ομάδας "We are doing it for the money"!

Φυσικά ούτε λόγος για άδεια χρήσης του ξένου σεναρίου, ούτε credits για τους συγγραφείς του βιβλίου...




Βρέ πώς γίνονται μάγκες στις μέρες μας κάτι απατεωνίσκοι!

Προς απόδειξη των λεγόμενων μου, σας παρουσιάζω το επίμαχο απόσμασμα του βιβλίου:



Thursday, September 21, 2006

Αγανάκτησις!

21 Σεπτεμβρίου 2006. Σε λιγότερο απο ένα μήνα θα έχουμε δημοτικές εκλογές. Και αυτό είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς, απλα και μόνο κάνοντας μια βόλτα σε οποιοδήποτε τυχαίο σημείο, οποιασδήποτε τυχαίας ελληνικής πόλης. Όταν βλέπεις σε κάθε γωνία και μια μπουλντόζα, σε κάθε στενό και 2-3 εργάτες με φτυάρια, είσαι πλέον σίγουρος: Οι εκλογές στην ελλάδα θα έπρεπε να έχουν για σύμβολο τη μπουλντόζα και όχι τη κάλπη.



Παρόλα αυτά, μιας και δίνεται η ευκαιρία, ξεπηδούν καινούρια πλακόστρωτα πεζοδρόμια, κολωνάκια, συντριβανάκια και άλλα χρήσιμα έργα για τους κατοίκους του Bell-air. Για μια στιγμή όμως. Εδω είναι ελλάδα! Και αναρωτιέμαι αν οι ίδιοι οι κάτοικοι έχουν κάτι να απαιτήσουν απο τους πολιτικούς του τόπου. Όντας πλέον κορόιδα με πιστοποίηση, θα έπρεπε τουλάχιστον να ζητάμε κάτι. Μικρά χατήρια για το κοινό καλό. Για παράδειγμα, δωρεάν μετρό κάθε Δευτέρα πρωί, ή ακόμα καλύτερα, κουπόνια για 5 δωρεάν καφέδες το μήνα. Δε θα ταν άσχημα!

Επι της ουσίας και για να σοβαρευτούμε, έχω την αίσθηση οτι αν θα πρέπει να απαιτήσουν κάτι σήμερα οι αθηναίοι αυτό είναι η άμεση απόλυση όλων των συγκοινωνιολόγων που εργάζονται ή συνεργάζονται με το υπουργείο συγκοινωνιών. Έξω απο κουμπαριές, λαδώματα, διωρισμούς και κάθε τύπου κυβερνητικής/πολιτικής λαμογιάς, δεν υπάρχει ομάδα ανθρώπων που να επηρεάζει τόσο άμεσα τη καθημερινότητα του κάθε Αθηναίου όσο είναι αυτή των συγκοινωνιολόγων. Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται απο εμάς για να διευκολύνουν την κίνηση των αυτοκινήτων στη πόλη; Πείτε μου ενα, έστω ένα περιστατικό, κατα το οποίο κάποια αλλαγή πραγματικά έδωσε λύση. Μην μου πείτε για την Αττική οδό, γιατι αυτός που την σχεδίασε μπορεί να έχει πεθάνει εδω και 50 χρόνια (ομοίως και για το Μετρό). Πείτε μου για τους σημερινούς υπαλλήλους του υπουργείου. Για ποιό λόγο πληρώνονται; Τι ακριβώς κάνουν; Είναι ποιο πιθανό μια αλλαγή να λύσει ενα πρόβλημα ή να δημιουργήσει πολλά νεα; προσωπικά θυμάμαι μόνο αλλαγές που έκαναν τη ζωή μου δυσκολότερη. Κάθε χρήσιμο στενάκι, μονοδρομήθηκε. Όπου χρειάζεται φανάρι, μπαίνει απαγορευτικό και ξεμπερδεύουμε, όπου χρειάζεται απαγορευτικό μπαίνει φανάρι. Είναι να απορεί κανείς. Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι σπούδασαν αυτό που κάνουν ή είναι κουμπάροι και ξαδέρφια υπουργών; Γιατι αν το σπούδασαν το θέμα, θα πρέπει να κατηγορήσουμε και τα πανεπιστήμια που τους έδωσαν πτυχίο, και τους καθηγητές τους, και... και... και... και πάει μακριά η βαλίτσα. Προτιμώ λοιπόν να θεωρήσω οτι απλά πρόκειται για ανίδεους, που τους έφεραν τσοπαναρέους απ τα χωριά τους, τους έβαλαν σε ενα υπουργείο και περιμένουμε εμείς τα ζώα να κάνουν και τη ζωη μας ευκολότερη.. Τους δε κλώνους αυτών που εργάζονται στα υπουργεία παιδείας, υγείας κλπ δεν θέλω ουτε να τους σκέφτομαι.. Ο Αλάχ να μας φυλάει!

Υ.Γ. Κάθε πολιτικός που βγαίνει και κοπανιέται σαν ψάρι στα κανάλια, προκειμένου να κλέψει τη ψήφο μας, ας σωπάσει καλύτερα, γιατι οπως συμβαίνει σε κάθε κλανίλο, τις βρωμερές του πράξεις προδίδει η μπουρμπουλίθρα που αναδύεται στην επιφάνεια του νερού. Γιές!

Wednesday, September 13, 2006

Του Κίτσου η μάνα...

Είναι κρίμα να παραμυθιάζεις τον κόσμο Σωκράτη μου. Είναι κρίμα! Γιατι όπως και να το κάνουμε, δεν είμαστε όλοι γίδια...

Tuesday, September 05, 2006

R.I.P.


Απόστολε Σουγκλάκο, εύχομαι η ψυχή σου να αναπαυθεί εν ειρήνη..


Ενας απλός θαυμαστής

Thursday, August 24, 2006

Ευχές και κατάρες

Χελλόου ντίαρ φρέντς.

Πρώτα απο ολα να ρίξω την κατάρα μου στο ελεεινό και τρισάθλιο εκείνο βραζιλιάνικο απόβρασμα (Βαρεζάου το όνομα του) που χτύπησε το Νικολάκη το Ζήση. Είθε να βρέχει φωτιά, θειάφι και σκατά στο χωριό του, (τη Σάντα Τερέσα, της επαρχίας Εσπίριτο Σάντο) για τα επόμενα 50 χρόνια. Η ανάσα του να μυρίζει σαν ψόφιο ποντίκι, και η μοναδική γυναίκα που θα τον πλησιάσει να έχει κεφάλι σε σχήμα πατάτας, και να είναι άσχημη σαν μπαμπουίνος απο ντοκιμαντέρ του National geographic. Η δε προτεινόμενη τιμωρία, είναι σοδομισμός μέχρι θανάτου απο «άντρα» αντίστοιχου βεληνεκούς, πχ τον Ιωάννη Μελισσανίδη..


Επίσης, ας στείλουμε τις ευχές μας στην Εθνική για την προσπάθεια της. Ας υπενθυμίσουμε στον «Δράκο»-Γιαννάκη την ύπαρξη του απόλυτου θηρίου, του Big-Sofo, και ας προσευχηθούμε για μια συνάντηση με τα ιμπεριαλιστικά «Γεράκια» στους 4 της διοργάνωσης (εκτός και αν μας τον φορέσουν σήμερα τα ντιενεϊκά αδέλφια μας).



Έλα Κόουτς.. Το χεις!!!



Τέλος, ας προσευχηθούμε και για το ευδαιμονισμό του μοναδικού Βασίλη Σκουντή, ο οποίος στη μονάδα μέτρησης «πέτσας», γράφει 2,6 Αλεφάντια/Λεπτό, μοναδικό ρεκόρ αν αναλογιστεί κανείς οτι η μονάδα μέτρησης πήρε την ονομασία της αφού μετρήθηκαν οι «πέτσες» που μπορεί να εκσφένδονίσει ο κοσμαγάπητος κόουτς Αλέφαντος στη διάρκεια ενος λεπτού. Ίσως κάποιο αρχαίο γιαπωνέζικο πνεύμα να έχει καταλάβει τον συμπαθή σπορτκαστερ, για αυτο και δεν μπορούμε παρα να προσευχηθούμε με ευλάβια για την σωτηρία αυτού. Αμήν!



* Ο όρος «πέτσα» χρησιμοποιείται προκειμένου να αποφευχθεί η χρήση της λέξης «χοντρομαλακία»

Thursday, August 17, 2006

Η Ιερή Οττογελάδα...

Αγαπητοί φίλοι. Αγαπητές φίλες.

Το σημερινό μας κοινωνικοπολιτικόοικονομικό σχόλιο αφορά τον μεγάλο, χιλιοτραγουδισμένο, τιμημένο και χιλιοδοξασμένο, Όθωνα Ρεχάνγκελ, τον προπονητή των πρωταθλητών.

Αφορμη, δεν ήταν το χθεσινό φιλικό ξεφτιλίκι με 4-0 απο τους αγγλάρες, του Πίτερ Κράουτς, που θύμιζε Πλατινί απέναντι στους τσολιάδες μας. Όχι. Αφορμή είναι το γέλιο που στέρεψε πλέον για τον Θ.Β., στέρεψε και για τον Ζίκο και έτσι προέκυψε η ανάγκη για νέους κωμικούς. Ποιό σύγχρονους, ποιό τραγικούς και συνάμα ποιο παραδοσιακούς και Ο Όθων καλύπτει τα κριτήρια. Προξενεί γέλιο μέχρι δακρύων. Συγκινεί και συναρπάζει. Δεν είναι μικρό πράγμα να βλέπεις ενα γεροντάκι, με βαριά μαλάκινση να προσπαθεί να εξηγήσει πράγματα που εγκέφαλος του δε μπορεί πλέον να συνδέσει. Ακόμα δε περισσότερο, δεν είναι λίγο να βλέπεις ενα πλήθος κόσμου να παραληρεί και να εξακολουθεί να τον αποθεώνει. Να προτάσσει τα στήθη του και να τον υπερασπίζεται. "Κάτω τα χέρια απο τον Όττο" είναι η κουβέντα που ακούγεται απ’άκρη σ’άκρη των καφενείων όλης της χώρας και εγώ αναρωτιέμαι: Είναι η μαλακία που μας δέρνει ή πραγματικά είμαστε λαός με πελώρια αίσθηση χιούμορ;

Όπως και να χει, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο, ο Όθωνας είναι η απόλυτη ιερή αγελάδα της Ελλάδας του 21ου αιώνα, και αναρωτιέμαι πως και δεν συμπεριλήφθηκε μια αγελάδα με την κεφάλα του στο cow parade του δήμου Αθηναιών. Να στήνοταν στην πλατεία συντάγματος και να την προσκυνούσαμε καθημερινά στο δρόμο απο και πρός τις δουλειές μας, τις βόλτες μας, τα ψώνια μας. Ίσως να χτίζαμε και ενα ναό να περιβάλλει την Ιερή Οττογελάδα. Να αφήναμε δώρα. Να βάζαμε γυμνές ιέριες να ψέλνουν ύμνους στο όνομα αυτού. Να θυσιάζαμε και καμιά παρθένα...

Εν τέλει, ο έλλην, την θεοποίηση και την ηρωοποίηση την έχει στο αίμα του. Τα γεγονότα μας έδωσαν μια χρησή ευκαιρία για αναβίωση αρχαίων εθίμων με πινελιές ανατολίτικου πολιτισμού. Ας μην την αφήσουμε να πάει χαμένη. Ας στήσουμε τον Ναο του Όθωνα στο σύνταγμα ΤΩΡΑ και ας βάλουμε στο κέντρο το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Ιερής Οττογελάδας... Αμήν!

Monday, August 14, 2006

Βαρεμάρα, τέχνη και φιλότιμο...

Τι γυρεύει ενας άνθρωπος παραμονή αργίας στο γραφείο του και ενώ βαριέται εξωφρενικά να εργαστεί; Άγνωστο! Μην είναι μια μορφή νέμεσις; Θείας τιμωρίας; Αυτοκαταστροφικής επαγγελματικής ανωμαλίας; Έλλειψης προσωπικότητας ή και νοημοσύνης; Άγνωστο!

Το μόνο που είναι γνωστό, είναι οτι ο χρόνος που υπο διαφορετικές συνθήκες θα καταναλόνταν σε εργασία, προσφέρεται για παραπληγική διανόηση, για internet search, και για γραφή/ανάγνωση blogs και αθλητικών σελίδων. Αυτός είναι άλλωστε και ο καλύτερος δυνατός τρόπος για να αντικαταστήσει κανείς τον ύπνο που έχασε (ας όψεται η πουτάνα κοινωνία που μας έκανε πόρνες) και να δημιουργήσει στη φαντασία του την ψευδαίσθηση της δημιουργικότητας (my ass!)

Ένιγουέι, χθές βρέθηκα σε μια πειραματική θεατρική παράσταση (μα εντελώς πειραματική), όπερ σημαίνει οτι τα παιδιά ουδένα ψώνιο είχαν να γίνουν ηθοποιοί και να βγάζουν τα γκομενάκια δέκα-δέκα σαν άλλοι Τσιμιτσέληδες φερ ειπείν. Κάθε άλλο. Άν εξαιρέσει κανείς τη «δόξα» που θα μπορούσε να απολαύσει κανείς εντός του καθαρά στενού κοινωνικού του περίγυρου απο κάτι τέτοιο, κανένα άλλο ώφελος δεν μπόρεσα να δώ για τα μέλη της ομάδας αυτής, κανέναν άλλο λόγο για να ξοδέψουν τόσο χρόνο προκειμένου να προετοιμάσουν μια παράσταση που παρακολούθησε η γειτονιά τους, οι συγγενείς και οι φίλοι τους. Σχεδόν σαν θεατρικό δημοτικού σχολείου.

Καθότι δε, τυγχάνω αμόρφωτος, αγροίκος, ανεπίδεκτος μαθήσεως και προπαντώς αρβανίταρος ολκής, αναρωτήθηκα αν αυτό που είδα ήταν τέχνη και γενικότερα αν η τέχνη καθορίζεται απο το πόσο καλαίσθητο και κοινώς αποδεκτό είναι το αποτέλεσμα αυτής, ή αν η τέχνη καθορίζεται απο τις προθέσεις του καλλιτέχνη και μόνο. Για παράδειγμα, ήταν τέχνη αυτό ή είναι τέχνη μόνο ή επίδαυρος; Παράγουν πραγματική τέχνη οι U2 ή παράγει πραγματική τέχνη η Χ τυχαία παρέα που γουστάρει να τζαμάρει ασταμάτητα, έστω και χωρίς την παγκόσμια αναγνώριση την οποία και έχει ο Μπόνο με το δικό του παρεάκι;

Φαντάζομαι οτι η απάντηση είναι μάλλον εύκολη, αφου σύμφωνα με τον ορισμό της, η τέχνη θα πρέπει να είναι προσβάσιμη στο κόσμο, προκειμένου να μπορεί εκείνος να την κρίνει και να την απολαύσει αβίαστα. Πόσο αβίαστα όμως μπορεί να κρίνει κανείς, όταν εκ των προτέρων είναι προϊδεασμένος για αυτό που επρόκειτο να δεί/ακούσει κλπ. Όταν για παράδειγμα το Metal Hammer, θα βαθμολογούσε με 10 οποιονδήποτε δίσκο των Iron Maiden, ακόμα και αν εκείνοι έπαιζαν διασκευές απο Γαρμπή, τότε μιλάμε για απολύτως στρατευμένη και υποκειμενική δημιουργία ηρώων και καλλιτεχνών (my ass θα πω, για ακόμα μια φορά) και φυσικά τα αντίστοιχα παραδείγματα είναι αναρίθμητα...

Όπως και να χεί, εγω το δήλωσα εξ αρχής οτι είμαι ενας άξεστος αρβανίταρος κρετίνος, πολλές φορές δε, και ανορθόγραφος, εξ ου και προφανέστατα δεν δικαιούμαι να ομιλώ περί της τέχνης, και να αμφισβητώ όλους, μα όλους τους σημερινούς «καλλιτέχνες», αφου κανείς δεν ξέρει που θα βρίσκονταν εαν κάποτε δεν τους είχε πάρει απο το χεράκι ενας μάγκας μανατζαρέος, τους είχε προμοτάρει με τη βοήθεια κάποιον αδελφών δημοσιογράφων και τους είχε κάνει τους μάγκες που βλέπουμε σήμερα. Ίσως πάλι οι πραγματικοί καλλιτέχνες να είναι αναρριχητικά φυτά που ποτιζόμενα απο το ταλέντο τους και μόνο, σκαρφαλώνουν στα απόκρυμνα βράχια της δόξας.. Λέμε τώρα...

Υ.Γ. Αφιερωμένο πρωτίστος στον μοναδικό αληθινό σημερινό STAR, τον Στίβεν Σιγκάλ, τον οποίο το βρώμικο Χολιγουντιανό σύστημα απορρίπτει, αποφεύγοντας να του δώσει αυτο που του αναλογεί, μια θέση στη λεωφόρο των αστέρων
Υ.Γ.2 Αφιερωμένο επίσης στην απόλυτη παγκόσμια σταρ (κλάψε Αννούλα ), την Τζίνα Τζέιμσον, για το αστείρευτο ταλέντο της και για το γεγονός οτι ποτέ της δεν αρνήθηκε οτι έγινε διάσημη γιατι πηδήχτηκε πολύ! Τζίνα We love U!

Tuesday, August 08, 2006

Μπόμπ Σφουγκαράκης...

Ο καλός μου φίλος, ο Μπομπ ο σφουγκαράκης ο Τετραγωνοπαντελονής, αφού παρακολούθησε την συναυλία των Tikken Zoo στο Ολυμπιακό στάδιο του Μαζιού, με πήρε τηλέφωνο και μου διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία έρωτα, μίσους και αγάπης:

«Πέρασα μια βραδιά απο το hooters προκειμένω να τσιμπήσω ενα μπεργκεράκι και να πάρω και μάτι τα γκομενάκια.. Για κακή μου τύχη το αγαπημένο μου γαριδομπέργκερ είχε πια καταργηθεί και αντικατασταθεί απο το φραπεδομπέργκερ, το οποίο έχει μια κουταλιά καφέ, δυο ζάχαρη, μπέικο, σος μαρμελάδα ροδάκινο και ολα αυτά ανάμεσα σε δύο τραγανά ψωμάκια, συνήθως ξεροψημένα στους 110° Φαρενάιτ.

Παρά την απογοήτευσή μου, επέλεξα το εν λόγω γεύμα απο το μενού παρέα με ενα χυμό σάπιο μήλο, το χρώμα του οποίου ουδεμία σχέση είχε με το γνωστό χρώμα της ίριδος. Το δε τελευταίο γεγονός μεγένθυνε την απογοήτευση μου και με ανάγκασε να γράψω τα παράπονα μου στο δελτίο παραπόνων του καταστήματος, ενω έστειλα και e-mail στα κεντρικά του καταστήματος, στη Nebraska, Illinois, Po Box 17929, Texas, US.

Η δε κυριότερη παρατήρηση μου αφορούσε την μη παρουσία στο κατάστημα των Tikken Zoo και δη των τσοπεράδων που συνηθίζουν να μπουκάρουν στο συναυλιακό χώρο, καβάλα στην τσόπερ τους κατα την έναρξη του 3ου τραγουδίου (διασκευή απο WhiteSnake). Υπογράμμισα δε την ανάγκη για προσθήκη σαλάτας απο σάλιο γάτας στο φραπεδομπέργκερ για εμπλουτισμό του γεύματος σε υδατάνθρακες.»

Αυτά τα τραγικά μου ανέφερε ο φίλος ο Μπομπ ο Σφουγκαράκης ο Τετραγωνοπαντελονής και μου ζήτησε να αφιερώσω το άρθρο του στον «κτιστό» προπονητή τερματοφυλάκων του Αιγάλεω FC, τον άνθρωπο με το τετράγωνο κορμί και τα χέρια κουπιά που χαρίζει ώρες γέλιου και χαράς στο κόσμο που τον θαυμάζει κάθε Κυριακή!

Thursday, July 27, 2006

Αϊ Αμ Μπάκ!

Αλό μον αμίς! Ο ΜάστερΜπλάστερ-Εξ επέστρεψε στη βάση του μετά απο 17ήμερα σκηνάκια (ουτε στις ειδικές δυνάμεις δεν κάνουν τόσες μέρες)..

Δεν έχω πολλά να αναφέρω παρα μόνο δυο θεωρίες που ο εγκέφαλος μου συνέλαβε κατα τη διάρκεια του ασκητικού βίου μου και μια τρίτη που ανοίκει στο φίλο και συνοδοιπόρο Πούλ, προκειμένου να έξασφαλίσω τα πνευματικά δικαιώματα αυτών:

Θεωρία-Αξίωμα Νο1: "Κατα τη διάρκεια του ύπνου ο οργανισμός του ανθρώπου εκρίνει καφεϊνη"

-Σύντομη επεξήγηση: Εφόσον ο καφές υποκαθιστά τον υπνό όταν παραστεί η ανάγκη (πχ. πρόωρο ξύπνημα), είναι προφανές οτι καφές και ύπνος περιέχουν την ίδια, αναγκαία για τον οργανισμό ουσία. Αυτη δεν είναι άλλη απο την καφεϊνη. Η καφεϊνη είναι το καύσιμο του οργανισμού μας, το οποίο και παράγεται κατα τη διάρκεια του ύπνου. Εαν λόγω ελλειπούς ύπνου, δεν παράγουμε αρκετή καφεϊνη, επιζητούμε την εξωτερική λήψη αυτής, εξου και καταφεύγουμε σε καφεϊνικά σκευάσματα, τύπου φραπέ.

Είναι δε χαρακτηριστικό οτι μόνο όταν πίνουμε καφέ και όταν κοιμόμαστε, δεν νυστάζουμε. (Όπως επίσης είναι προφανές οτι ποτέ δεν θα σηκωθούμε στις 2 το πρωί με σκοπό να πιούμε εναν καφέ και να πάμε ξανά για ύπνο. Μπορεί να κάνουμε οτιδήποτε άλλο πχ. κατούρημα, να δούμε μια τσόντα, να φάμε μια πάστα, άλλα καφέ δεν θα πιούμε!)

Θεωρία-Αξίωμα Νο2: "Εφόσον η περιεκτικότητα σε αλκοόλ ενος ποτού είναι at max 45%, το υπόλοιπο 55% ειναι νερό, γεγονός που κάνει την κατάποση αλκοόλ λιγότερο επικίνδυνη απο την κατάποση βυσσινάδας, της οποίας η περιεκτικότητα σε νερό αγγίζει at max το 50%"

Θεωρία-Αξίωμα Νο3 (τα πνευματικά δικαιώματα ανοίκουν στον Κο Πουλ): "Ο συνδιασμός ούζου με χυμούς πλούσιους σε βιταμίνη Α (π.χ. καρότο ή εσπεριδοειδή) έχει ως αποτέλεσμα την καταστολή της μέθης, αφου ο χυμός αντικαθιστά άμεσα την βιταμίνη Α που καταστρέφει η κατάποση αλκοόλ"

Για τυχών απορίες, είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε!
Ευχαριστώ πολύ, MasterBlasterX

Thursday, July 06, 2006

Καλοκαίρακι...

Μια μέρα προτού ο MasterBlasterX και η χαρούμενη παρέα του, αναχωρήσουν once again, για τα τροπικά νησιά του Αιγαίου, αποφάσισα να στείλω το παλιό γνωστό κοινωνικό μήνυμα του ΕΟΤ προς κάθε πιθανό αναγνώστη του Μπλογκ.

Η προσπάθειες μου λοιπόν, επικεντρώθηκαν στην εύρεση μιας φωτογραφίας εκείνου του κοσμαγάπητου γλάρου που προέτρεπε κάποτε τους λουώμενους να μην πετουν "Σκουπίδια και πλαστικά σε θάλασσες και ακτές". Φευ και αλί! Όσο και αν έψαξα στο, κατα τ’ άλλα χαοτικό, google, καημένε μου γλάρε δε σε βρήκα πουθενά! Τι στις σελίδες του ΕΟΤ, τι σε σελίδες με γλάρους.. Τίποτα! Πουθενά ο καλός μας γλάρος. Ανησυχώ μήπως είχε την τύχη του καημένου του Πέτρου, του Μυκωνιάτη πελεκάνου που τον πήδησαν μέχρι θανάτου οι σεξουαλικά ακόρεστοι θαμώνες του νησιού, αλλα ο γλάρος του ΕΟΤ δε κυκλοφορούσε στο γνωστό πουστρονήσι. Άντε να περνούσε που και που απο το πάραντάιζ για να μαζέψει κανα πεταμένο μπουκάλι μπύρας, αλλα ως εκεί..

Άρχισα να ψάχνω ποιό έντονα. Μήπως ο ΕΟΤ τον είχε κρατήσει σε καμιά γωνιά στην επίσημη ιστοσελίδα του. Τζίφος! Μόνο μια φωτογραφία με τσολιάδες να χορεύουν και να χοροπηδούν σα κρι-κρι βρήκα και απογοητεύτηκα χειρότερα. Δεσμέυομαι να ψάξω απο κοντά στις διακοπές μου, μήπως και βρώ το καλό μας γλάρο κρυμμένο κάτω απο καμιά ξαπλώστρα ή καρφωμένο απο καμιά ομπρέλα. Μέχρι τότε, καλό καλοκαίρι σε όλους...

ΥΓ. Εφόσον οι κύριοι (!) που προσφάτως προσκάλεσα σε αγώνα πάλης, ουσιαστικά "Κότεψαν", επικοινώνησα με τον τελευταίο λεβέντη αυτης της χώρας, τον Απόστολο Σουγκλάκο, με τον οποίο και θα δώσουμε αγώνα επίδειξης στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν άμεσως μόλις επιστρέψω απο τις διακοπές μου. Να είστε όλοι εκεί!

Monday, June 26, 2006

Πρόσκληση σε μάχη! (μόνο για άντρες)

Αγαπητοί αναγνώστες, για μια ακόμα φορά, ο MasterBlasterX αντιστέκεται στα trends της εποχής και φτύνει στη μούρη των γελοιοτέρων Ελλήνων. Εκείνων που γνωρίζουν τη γελοιότητα τους. Εκείνων που φαντάζονται τη γελοιότητα τους. Μα κυρίως στη μούρη εκείνων που θεωρουν εαυτούς "γαμάτους", ενω στην πραγματικότητα θα άξιζαν τη χλέυη όλων.

Εγω λοιπόν, ο MasterBlasterX, έχοντας σωα τα φρένα μου, προκαλώ σε αγώνα πάλης όποιον απο τους ακόλουθους νοιώθει αρκετά άντρας για να ανταποκριθεί στο κάλεσμά μου. Η μάχη θα γίνει σε κλουβί. Θα είναι με γυμνά χέρια. Και θα ανήκει στην κατηγορία "deathmatch", δηλαδή μάχη μέχρι θανάτου.

Προκαλώ λοιπόν τις ακόλουθες πριγκιποπούλες:
-Τον Απόστολο Γκλέτσο
-Το Γρηγόρη Αρναούτογλου
-Τον διαδικτυακό Blogger "πιτσιρίκο"
-Τον Τέρενς Κουίκ
-Το Νότη Σφακιανάκη
-Τον Ανδρέα Μικρούτσικο
-Το Κώστα Σόμμερ
-Το Νίκο Καρβέλα
-Όποιον άλλον νοιώθει ικανός να τα βάλει με την υπέρμετρη δύναμη του MasterBlasterX
Περιμένω!

Tuesday, June 20, 2006

Τελικά ο "Τζάμπας" πέθανε;

Κάντε εναν απλό συνειρμό: στην Ελλάδα κάποιοι ακόμα πιστεύουν οτι ο Τζάμπας ζει. Εξ ου και προσπαθούν να κάνουν παρέα μαζί του και μόνο μαζί του.
Αν ζεί όμως, αν ειναι δηλαδή υπαρκτό πρόσωπο, κάπου θα πρέπει να υπάρχει η φάτσα του, διαφορετικά παραμυθιαζόμαστε ομαδικώς και καλό θα ηταν κάποιοι να κόψουν το παπατζιλίκι και να βάλουν και το χέρι στη τσέπη καμιά φορά.
Ο MasterBlasterX έψαξε σε σκοτεινά σοκάκια, υπόγεια και αποχετεύσεις του ινδερνετ και ξετρύπωσε για εσάς 4 φωτός προσώπων που μπορεί να ανήκουν στον περιβόητο "Τζάμπα":
Φάτσα Νο1: "jamba-The original" Ο μουντιαλικός αμυντικός της Ανγκόλα (τζαμπα όνομα και πράγμα)
Φάτσα Νο2: "Ο Τζάμπαμάγκας ο απάτης" (Με την δήθεν φανέλα ομάδας)
Φάτσα Νο3: "Ο Τζάμπα γαμάω" (και δε κάνω διακρίσεις...)
Φάτσα Νο4: "Ο Τζάμπα των ονείρων μας" Ο φανταστικός Τζάμπα που όλοι αγαπούν

Thursday, June 15, 2006

Περί Μουντιάλ (κόπα ντελ Μούντο)

Ναι, ναι ,ναι... Ξέρω! 8 στους 10 ποδοσφαιρόφιλους (και μη) περιμένουν πως και πως την 9η Ιουλίου για να πανυγηρίσουν την κατάκτηση ενος ακόμα παγκοσμίου κυπέλλου απο την λαοφιλέστατη Βραζιλία.

Ο MasterBlasterX κόντρα στις τάσεις της εποχής, τα "τρέντς" και τα "χάμπιτς" και κοιτώντας όπως πάντα προς τα εμπρός, αντιστέκεται! Αντιστέκεται και αντιπροτείνει τις ομάδες που οφείλουμε να αγκαλιάσουμε και στο τέλος να πανηγυρίσουμε μαζί τους. Διαλέξαμε λοιπόν και προτείνουμε μονάχα για εσάς τις ακόλουθες:

1) Τους, πάντα αντιτουριστικούς στην Ελλάδα, Άγγλους
2) Το σκληροτράχηλο Εκουαδόρ (Με τα Γκαλαπάγκος και το χερσαίο Ιγκουάνα)
3) Τη μαύρη δύναμη, Ακτή Ελεφαντοστού
4) Τους γνωστούς και ως "άσπρα μπούτια" Γερμανούς.

Αντίθετα εκφράζουμε το μίσος μας και ρίχνουμε τις κατάρες μας στους:
1) Πολυδιαφημισμένους Βραζιλιάνους (παρότι κατα βάθος τους πάμε)
2) Ζηλιάρηδες Πορτογάλους (ακόμα ακούνε Χαριστέας και τρέχουν)
3) Κλεφτοκοτάδες, παίχτες-μοντέλα Ιταλούς (με ρέγουλα το ζελέ παιδιά)
4) Αμερικάνους... (γιατι πάντα τους μισούμε και γιατι τη μπαλίτσα δε θα την κάνουν δική τους ποτέ)

Ας φωνάξουμε ολοι μαζί λοιπόν: Ζήτω το Εκουαδόρ και τα Γκαλαπάγκος!!!

Υ.Γ. Αφιερωμένο εξαιρετικά στο υπο εξαφάνιση, όντας πλέον στείρο, Ιγκουάνα των Γκαλαπάγκος

Friday, June 09, 2006

Η τελευταία μεταγραφή του Ολυμπιακού!

O MasterBlasterX αφουγκραζόμενος την αγωνία των φίλων του Ολυμπιακού σχετικά με την τελευταία ουσιαστική μεταγραφή για το φετινό καλοκαίρι, εκείνη του κεντρικού αμυντικού, έψαξε, σκάλισε, ρώτησε, ξανα σκάλισε (τη μύτη του αυτη τη φορά), συζήτησε, μίλησε στο τηλέφωνο με τους κορυφαίους ευρωπαίους μάνατζερ και ειναι σε θέση να σας αποκαλύψει το όνομα του εκλεκτού της διοίκησης και του Σοντ Τρόλιντ.

Αγαπητοί φίλοι, ξεχάστε και τα 100 ονόματα που έχετε ακούσει μέχρι σήμερα. Μετά απο 10ετή παρακολούθηση του υποψηφίου στόχου, οι ερυθρόλευκοι ετοιμάζονται να ανακοινώσουν τη μεταγραφή του Ουκρανού άσου.... τανταααααααα.... Γκιόργκιε Ανατολάκιεφ! Ο 32χρονος χαλκέντερος αμυντικός είναι αυτος που θα αποτελέσει την κολόνα της ερυθρόλευκης άμυνας για την επόμενη σεζόν. Η μεταγραφή ολοκληρώθηκε κάτω απο άκρα μυστικότητα, και θα ανακοινωθεί σύντομα...

Ο MasterBlasterX, πάντα μπροστά απο τα γεγονότα, σας αποκάλυψε και πάλι, κάτι που οι υπόλοιποι θα ανακαλύψουν τον Οκτώβριο!